Ortadoğu'nun kanayan yarası yine tazelendi. İsrail makamları, son dönemdeki çatışmalarda hayatını kaybeden tam 45 Filistinlinin cenazesini ailelerine teslim etti. Bu, insani açıdan belki küçük ama sembolik olarak devasa bir adım.
Ne acıdır ki, bu cenazelerin kimisi haftalardır bekliyordu toprağa verilmeyi. Soğuk morg raflarında geçen günler, aileler için ayrı bir işkenceydi kuşkusuz. İnsan, 'Neden bu kadar bekletildi?' diye sormadan edemiyor.
Uluslararası Baskılar Sonuç Verdi Mi?
Aslında bu gelişme bir anda olmadı. Uluslararası toplumun artan baskıları, insan hakları örgütlerinin ısrarlı çabaları... Hepsi bir araya gelince belki de zoraki bir iade kararı çıktı ortaya. Tabii resmi açıklamalar farklı şeyler söylüyor - 'insani bir jest' diye geçiştiriyorlar olan biteni.
Ama gerçek şu ki, her bir cenaze bir ailenin yıkımı demek. Anaların, babaların, eşlerin, çocukların bitmeyen acısı... Rakamlar soğuk geliyor kulağa, oysa her biri bir hikaye aslında.
Bölgedeki Gerilim Devam Ediyor
Bu cenaze iadeleri ne yazık ki bölgedeki gerilimi azaltmaya yetmedi. Aksine, her geçen gün yeni çatışmalar, yeni kayıplar haberi geliyor. Öyle ki, insan 'Bu kısır döngü hiç bitmeyecek mi?' diye düşünmeden edemiyor.
Cenazelerin teslimi sırasında yaşananlar da ayrı bir dram. Ailelerin feryatları, gözyaşları... Kimi cenazeyi alır almaz defnediyor, kimi ise adeta bir vedalaşma töreni düzenliyor. Her kültürün kendine özgü yas ritüelleri var sonuçta.
Peki ya gelecek? Maalesef pek iç açıcı görünmüyor. Tarafların pozisyonları katı, uluslararası diplomasi ise etkisiz kalmaya devam ediyor. Bu cenaze iadeleri belki küçük bir nefes aldırdı ama asıl fırtına hâlâ devam ediyor.
İnsan ister istemez düşünüyor - acaba bu iadeler kalıcı bir çözümün habercisi mi, yoksa sadece geçici bir sakinlik dönemi mi? Bölge tarihi, ikinci seçeneğin maalesef daha olası olduğunu gösteriyor.
