Dünya, bir kez daha insanlık dramına tanık oldu. İsrail ordusu, Gazze Şeridi'nde bulunan Rantisi Çocuk Hastanesi'ni hedef aldı. Ve bu saldırı, savaşın acımasız yüzünü bir kez daha tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdi.
Olay, perşembe günü öğle saatlerinde gerçekleşti. Birden fazla füze—inanması güç—doğrudan pediatri servislerini ve yoğun bakım ünitelerini vurdu. Yaralı sayısı her geçen dakika artıyor; ölü sayısı ise zaten dudak uçuklatacak seviyede.
Çocuklar ve Bebekler Hedefte
Salondaki oyuncaklar, rengarenk duvarlar, yataklar... Hepsi paramparça. Burası bir savaş alanı değil, çocuk hastanesiydi. Ama İsrail füzeleri için hiçbir farkı yokmuş gibi görünüyor.
Yerel kaynaklar—ki bunlar artık neredeyse standart hale geldi—en az 50 çocuğun hayatını kaybettiğini bildiriyor. Kimi yenidoğan, kimi kemoterapi gören kanser hastası. Ve tabii, onları hayata tutunmaya çalışırken korumaya çalışan doktorlar, hemşireler...
“Bu bir savaş suçu,” diyor bir uluslararası hukuk uzmanı. Ve gerçekten de öyle. Cenevre Sözleşmeleri açıkça sivilleri ve sağlık tesislerini koruma altına alıyor. Ama Gazze'de bu kuralların hiçbir anlamı kalmamış durumda.
Uluslararası Tepkiler Yağmuru
Dünya liderleri ve insan hakları örgütleri, saldırıyı şiddetle kınadı. Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri, “Bu korkunç olay derhal bağımsız bir şekilde soruşturulmalı” açıklamasını yaptı. Avrupa Birliği ise tarafları sivilleri korumaya çağıran bir bildiri yayınladı.
Türkiye'den gelen tepkiler ise oldukça sert. Dışişleri Bakanlığı, İsrail'i “devlet terörü” uygulamakla suçlayan bir açıklama yaptı. “İnsanlık bu görüntüleri asla unutmayacak” denildi.
Peki İsrail tarafı ne diyor? Onlar—her zamanki gibi—hedefin hastane değil, yakınlardaki Hamas unsurları olduğunu iddia ediyor. Ama ortada parçalanmış çocuk bedenleri varken, bu açıklamaların hiçbir inandırıcılığı kalmıyor.
Gazze'de Sağlık Sistemi Çöküşün Eşiğinde
Rantisi, Gazze'deki tek çocuk hastanesi değil. Ama en büyüklerinden biri. Ve şu anda—tıbbi malzeme, ilaç, elektrik ve su sıkıntısı zaten had safhadayken—bu saldırı sistemi tamamen çökertme riski taşıyor.
Doktorlar, ameliyatları mum ışığında yapmak zorunda kalıyor. Ağrı kesici yok. Antibiyotik yok. Ve şimdi bir de hastane yok. Durum gerçekten içler acısı.
Bu saldırı, sadece bir bina yıkmadı. Onlarca ailenin geleceğini, umudunu, çocuklarını yok etti. Ve uluslararası toplum—bir kez daha—seyirci kalmakla suçlanıyor.
Son söz? Belki de bir Gazzeli doktorun dediği gibi: “Dünya bizi unuttu. Ama tarih bu vahşeti asla affetmeyecek.”
