Washington Post, dünyanın gözü önünde devam eden insanlık dramına sessiz kalmadı. Gazze'de hayatını kaybeden çocuklar için hazırladığı özel içerik, yürekleri burkan detaylarla dolu.
Birkaç gün önce yayınlanan bu dokunaklı çalışma, savaşın en masum kurbanlarını unutmamızı engellemek ister gibiydi. Fotoğraflar, isimler, yaşlar... Hepsi birer insan hikayesi aslında.
Rakamlar Değil, Yüzler
"Ölen çocuk sayısı" demek ne kadar kolay değil mi? Ama Washington Post işin bu kolaycılığına pirim vermemiş. Her bir çocuğun yüzünü, adını, sevdiklerini anlatıyor. 12 yaşındaki Ahmed'in futbol hayallerinden, 5 yaşındaki Leyla'nın henüz bitiremediği boyama defterine kadar...
Gazeteciliğin belki de en önemli işlevi bu: İstatistikleri insanlaştırmak. Washington Post ekibi de tam olarak bunu yapmış.
Dünya Neden Hâlâ Sessiz?
Yayınlanan içerik aynı zamanda sert bir sorgulamayı da beraberinde getiriyor. Modern dünyada, 21. yüzyılda nasıl oluyor da çocuklar savaşlarda ölmeye devam ediyor? Cevap bekleyen onlarca sorudan sadece biri bu.
Belki de en çarpıcı olanı, bazı çocukların hayatlarının "kayıt altına" bile alınamamış olması. Kimliksiz, isimsiz, mezar taşsız... Washington Post bu gerçeği de yüzümüze vuruyor.
Yazıda öne çıkan bir diğer nokta ise uluslararası toplumun ikiyüzlülüğü. Aynı medya kuruluşları başka coğrafyalardaki çocuk ölümlerine nasıl tepki veriyordu? Gazze'dekiler neden farklıydı?
Sonuç olarak; bu anma çalışması sadece ölen çocuklar için değil, biraz da hepimiz için. Vicdanımızı sorgulamamız, harekete geçmemiz için bir çağrı aslında. Washington Post'un bu dokunaklı çalışması, unutmamamız gereken bir gerçeği bir kez daha hatırlatıyor: Her çocuk ölümü, insanlığın bir parçasının daha yok olması demek.
