O siirler orada, tam da olmalari gereken yerdeydi. TBMM'nin o heybetli koridorlarinda yankilanan her dize, adeta gunun rutin siyasi gundemine bir mola verircesine cikiverdi karsimiza.
Numan Kurtulmus—evet, Meclis Baskanimiz—sozlerini ozguvenle sarf ederken, yuzundeki o sakin ifade her seyi anlatiyordu aslinda. "Bu siirler" diye basladi konusmasina, "toplumsal kardesligimizi pekistirecek, aramizdaki sevgi baglarini guclendirecek nitelikte eserler."
Siirin Guctu
Belki de farkinda degiliz ama siirlerin insan kalbine ulasma bicimi gercekten baska. Kurtulmus'un da isaret ettigi gibi, bu tur sanatsal ifadeler toplumun ortak degerlerini yuceltmekte son derece etkili. Sanki butun o siyasi kavgalarin, gerginliklerin ustunde, hepimizi bir araya getirebilecek sihirli bir anahtar gibi.
Su an dusunuyorum da... Meclis'te okunan siirler belki de bize su mesaji veriyor: "Bakın, siyasetin o sert dilinin disinda da konusabilecegimiz ortak bir dil var!"
Kulturel Zenginlik
Kurtulmus'un uzerinde durdugu bir baska onemli nokta ise soyle: Bu siirler sadece kardeslik degil, ayni zamanda kulturel mirasimizin zenginligini de yansitiyor. O kadar cesitliyiz ki—farkli renkler, farkli sesler—ama hepimiz ayni resmin parcasiyiz sonucta.
Sanirim bu cesitlilik icinde birlikte yasama sanatini ogrenmek zorundayiz. Ve siir tam da bu noktada devreye giriyor, insanlari birbirine yaklastiran o gizemli gucuyle.
Gelecek Beklentileri
Peki ya sonrası? Kurtulmus'un bu aciklamalari bize ne soyluyor? Bence sunu: Sanatin ve edebiyatin toplumsal barisa hizmet etmesi gerektigini vurguluyor. O siirler sadece kagit uzerinde kelimeler degil—onlar yurekten yurege ulasan kopruler kuruyor adeta.
Ve su kesin ki, bu tur kultur-sanat faaliyetlerinin Meclis gibi kritik kurumlarda yer bulmasi, gelecek acisindan son derece umut verici. Belki de ihtiyacimiz olan tam da bu—daha fazla sanat, daha fazla insanlik, daha fazla anlayis...
