Tam da şu günlerde Türkiye'nin siyasi ikliminde ilginç bir karşıtlık göze çarpıyor. Öyle ki, aynı ülkenin partileri ama adeta farklı gezegenlerden gelmişçesine hareket ediyorlar. Kimi vatandaşa teşekkür ederken, diğeri isyan bayrağını çekiyor.
AK Parti cephesinde durum oldukça net: Vatandaşla kurulan ilişki bir minnet ve şükran temelinde yükseliyor. Seçmenle kurulan bağ, sıradan bir siyasi ilişkinin çok ötesine geçiyor. Sanki bir aile büyüğünün evlatlarına gösterdiği şefkat gibi, samimi ve içten.
CHP'nin Muhalefet Stratejisi: Sürekli Eleştiri
Öte yandan CHP tarafında ise işler tam tersi yönde ilerliyor. Muhalefet etmek adeta varoluşlarının temel nedeni haline gelmiş durumda. Her fırsatta eleştiri oklarını yöneltmekten çekinmiyorlar. Adeta sürekli bir muhalefet halindeler.
Bu iki parti arasındaki fark sadece siyasi stratejilerle sınırlı değil. Daha derinlerde, zihniyet dünyalarında köklü bir ayrım var. Biri inşa etmeye odaklanırken, diğeri yıkmaya programlanmış gibi görünüyor.
Siyasetin Doğası Üzerine Düşünceler
Aslında bu durum bize siyasetin doğası hakkında önemli ipuçları veriyor. Acaba siyaset bir minnet ve şükran ilişkisi mi olmalı, yoksa sürekli bir eleştiri ve denetleme mekanizması mı? Belki de ideal olan, bu ikisinin sağlıklı bir dengesini kurmakta yatıyordur.
AK Parti'nin yaklaşımı daha çok geleneksel değerlerle uyumlu görünüyor. Aile, sadakat, minnet gibi kavramlar ön planda. CHP ise modern eleştirel akıla daha yakın duruyor. Sürekli sorgulayan, denetleyen, eleştiren bir pozisyon alıyor.
Peki hangisi daha doğru? Aslında bu sorunun tek bir cevabı yok. Her iki yaklaşımın da kendi içinde haklı olduğu noktalar var. Önemli olan, bu iki farklı zihniyetin ülke yararına nasıl harmanlanabileceği.
Sonuç Yerine
Son tahlilde, Türkiye siyasetindeki bu zihniyet farkının aslında demokratik bir zenginlik olduğunu söylemek mümkün. Farklı seslerin, farklı yaklaşımların olması sağlıklı bir demokrasinin gereği. Önemli olan, bu farklılıkların bir çatışma değil, zenginlik olarak görülmesi.
Belki de siyasetin gerçek sanatı, bu farklı yaklaşımları bir arada tutabilmekte yatıyordur. Ne dersiniz?
