Hani bazı insanlar vardır, adeta bir kurumun yüzü olurlar ya... İşte Uzman Çavuş Arif Özdemir de tam öyle biriydi. Çanakkale'de, o meşhur 2. Kolordu Komutanlığı'nda geçen yıllar boyunca, neredeyse askeriyenin ruhunu temsil ediyordu sanki.
Sabahın erken saatleri... Çanakkale Asri Mezarlığı'nda toplanan kalabalık, sadece bir askeri törene değil, adeta bir efsanenin vedasına tanıklık ediyordu. Gözler doluydu - hem meslektaşlarının hem de yıllardır tanıyan şehir halkının.
Son Görev İçin Son Kez Bir Araya Gelenler
Tabutu, omuzlarda taşınırken her adımda sanki yılların anıları canlanıyordu. Askeri üniformaların arasında sivil giyimli sevenleri de vardı - Özdemir'i farklı yönleriyle tanıyan herkes oradaydı işte.
O an düşündüm de... Kaç nesil asker yetiştirmişti bu insan? Kaç gence mesleğin inceliklerini öğretmişti? İşte bu sorular, törenin aslında ne kadar anlamlı olduğunu gösteriyordu.
Dualar ve Gözyaşları Arasında Bir Vedalaşma
Cenaze namazı... Öyle sıradan bir tören değildi. Her 'amin'de, her tekbirde farklı bir anı canlanıyordu sanki. İmamın sesi titriyordu belli belirsiz - o da tanıyormuş gibiydi Özdemir'i.
Şu anı unutamam: Tabut toprağa indirilirken, yaşlıca bir astsubayın omzuna yaslanıp hıçkıra hıçkıra ağladığını gördüm. Tam kırk yıllık mesai arkadaşıymış meğerse. "O giderse bizden bir parça da gider" diyordu gözleri.
Ve son dua... Eller semaya açıldığında, Çanakkale rüzgarı duaları alıp götürdü sanki. Özdemir artık ebedi istirahatgahındaydı.
Bir Kurumun Hafızasıydı Aslında
Biliyor musunuz, bazı insanlar sadece görev yapmaz - onlar adeta bir kurumun canlı hafızası olurlar. Özdemir de öyle biriydi işte. Yılların tecrübesiyle, genç askerlere sadece mesleği değil, asker olmanın felsefesini de öğretmişti.
Törenden sonra konuştuğum bir genç teğmen şunları söyledi: "O benim için sadece bir uzman çavuş değildi. Askerliğin ruhunu, disiplinin yanı sıra insan olmanın erdemlerini de öğreten bir abiydi."
İşte bu yüzden, Çanakkale'de bugün sadece bir asker değil, bir efsane toprağa verildi. Ve eminim ki anısı, kışlaların duvarlarında, genç askerlerin yüreklerinde yaşamaya devam edecek.
