İstanbul'un tam kalbinde, Üsküdar'ın o her zamanki koşuşturmacasının içinde, insanı içini ısıtan türden bir olay yaşandı. Öyle ki, günlük telaşelerimizde unutmaya yüz tuttuğumuz bir değer, komşuluk ve meslektaş dayanışması, yeniden gün yüzüne çıktı.
Olayın merkezinde, ismini vermek istemeyen -ki bu mütevazılık bile başlı başına takdir edilesi- bir berber ustası var. Pandeminin ağır ekonomik yükü ve sonrasında devam eden sıkıntılar, onu deyim yerindeyse duvara dayamıştı. Faturalar birikmiş, dükkânın kirası ödenemez hale gelmişti. O kepenği indirmenin eşiğinden döndü. Nasıl mı?
Çevredeki esnaf, durumu fark etmekte gecikmedi. Bakkalından kasabına, manavından kırtasiyecisine kadar Üsküdar Çarşısı'nın neşesi olan işletmeler, sessiz sedasız bir araya geldi. Kimi borçlarını sildi, kimi kirasına ortak oldu, kimi de müşteriye ihtiyacı olduğu günlerde 'Biraz da şuraya uğrasanız?' diyerek mahallelinin yönünü çevirdi.
Dayanışmanın Somut Adımları
Bu yardım seferberliği boş laflarla olmadı. Somut adımlar atıldı:
- Berber dükkânının birikmiş elektrik ve su faturaları, diğer esnafın katkılarıyla ödendi.
- Kira konusunda dükkân sahibiyle yeniden bir anlaşmaya varıldı ve esnaf grubu kısa vadeli bir çözüm üretti.
- Mahalle sakinleri, sosyal medya ve ağızdan ağıza yayılan haberle bilinçli bir şekilde destek için dükkânın yolunu tuttu.
Yani, iş sadece maddi yardımla da sınırlı kalmadı. Manevi bir destek, bir 'arkanda biz varız' mesajına dönüştü.
Sonuç mu? O berber dükkânı, şimdi yeniden tıraş köpüğünün kokusunu yayıyor. Makasların şıkırtısı, dost sohbetleriyle birleşiyor. Üsküdar Çarşısı, sadece alışveriş yapılan bir yer değil, aynı zamanda içindeki insanların birbirine kenetlendiği bir aile olduğunu bir kere daha ispatladı.
Belki bu haberi okuyan birçok kişi, 'Keşke her yerde böyle olsa' diye düşünecek. Haklılar da. Ama unutmayalım, böyle güzellikler bir yerlerde varsa, diğer yerlerde de olabilir. Yeter ki gözümüz komşumuzun dükkânında, gönlümüz onun derdinde olsun.
