İstanbul'un kalbi bugün farklı bir heyecanla attı. Sahil kenarında toplanan binlerce insan, insani yardım taşıyan Sumud Filosu'na destek olmak için adeta tek yürek oldu. Öyle bir manzaraydı ki, görenlerin yüreği hop etti.
Kalabalık o kadar büyüktü ki, neredeyse uçsuz bucaksız bir insan denizini andırıyordu. Ellerde Filistin bayrakları, dilde özgürlük sloganları... İnsan, "Bu kalabalık nereye sığacak?" diye düşünmeden edemiyordu.
Coşkuyla Yükselen Sesler
Miting alanında öyle bir enerji vardı ki, anlatmakla bitmez. Sanki her bir katılımcı, orada olmanın verdiği bir sorumlulukla hareket ediyordu. Kimi aileleriyle gelmişti, kimi arkadaş gruplarıyla... Hepsinin ortak bir amacı vardı: insani yardım gemilerinin yolunun açılması.
Konuşmacıların sözleri kalabalığı coşturdukça coşturdu. Öyle ki, bazen sloganlar o kadar gür çıkıyordu ki, belki de karşı kıyılardan bile duyuluyordu. İnsanın tüylerini diken diken eden anlar yaşandı.
Tarihi Bir Destek
Organizatörlerin verdiği bilgiye göre -ki inanması güç- katılım beklenenin çok üzerindeydi. Öyle ya, böyle bir dayanışma örneği her gün görülmüş şey değil. İstanbul'dan yükselen bu ses, umut oluyordu binlerce kilometre ötedeki insanlara.
Mitingde konuşan bir aktivist, "Bu filo sadece yardım taşımıyor, aynı zamanda insanlığın onurunu taşıyor" derken, kalabalıktan yükselen alkışlar neredeyse bulutları delecek gibiydi. Haklıydı da... Bazen en basit eylemler en derin anlamları taşıyor.
Gün batımına doğru, kalabalık dağılmaya başladığında bile, o enerji havada asılı kalmıştı. İnsan içinden "Keşke her gün böyle olsa" diye geçiriyordu. Belki de olacaktı... Kim bilir?
