İşte tam da bu dedirten maçlardan biriydi. Salon tıklım tıklım, tribünler inletiyor ve oyunun gidişatı bir o yana bir bu yana savruluyordu. Trabzonspor taraftarı inanılmaz bir enerji yaymıştı adeta - gözlerinde zafer ışıltısıyla destekliyorlardı takımlarını.
Ve son perde... Ah o son perde! Her şeyi alt üst eden o kritik anlar. Shane Larkin - ismi bile yetiyor aslında her şeyi anlatmaya. Adam resmen zamanın ruhunu yakalamıştı o son bölümlerde. Top onun elindeyken seyirci nefesini tutuyor, rakibin yüzündeki endişe okunabiliyordu.
Dörtlükler Arası Dans
İlk çeyrek tam bir denge oyunuydu. Taraflar birbirlerini ölçüp biçiyor, küçük hamlelerle avantaj sağlamaya çalışıyordu. 19-19 biten bu perde aslında fırtına öncesi sessizlik gibiydi.
İkinci çeyrekte ise Trabzonspor küçük bir fırtına kopardı. Yerli oyuncuların etkili performansı ve savunmadaki agresif tutum işe yaramıştı. Soyunma odasına 42-35'lik skorla girdiler ve taraftarın coşkusu katlanarak artıyordu.
Devre Sonrası Değişim
Üçüncü periyot... Anadolu Efes sahaya farklı bir ruhla çıktı sanki. Erdem Can'ın aklından neler geçti bilinmez ama oyuncuları adeta transforme olmuşlardı. Savunma hattını sıkılaştırdılar, hücumda ise daha organize bir görüntü sergilediler.
Ve dördüncü çeyrek - işte o unutulmaz final. Trabzonspor hala öndeydi evet, ama Anadolu Efes'in gözlerindeki o kararlılık her şeyi anlatıyordu. Larkin üst üste sayılar buldu, takım arkadaşları da onu yalnız bırakmadı. Son üç dakikada tam 11-0'lık bir seri yaptılar! Bu nasıl bir direnişti?
İstatistikler Ne Diyor?
- Shane Larkin: 24 sayı, 5 asist - kritik anlarda takımı sırtladı
- Trabzonspor'un yerli oyuncuları: 42 sayı - takımın bel kemiği oldular
- Serbest atış yüzdesi: Anadolu Efes %85, Trabzonspor %72 - işte kritik fark
- Top çalma: 8'e 5 Anadolu Efes lehine - savunma baskısı işe yaradı
Maçın belki de en can alıcı noktası şuydu: Trabzonspor neredeyse tüm maç önde götürdü, ama son düzlükte pes etmeyen taraf kazandı. Basketbol işte böyle bir şey - son saniyeye kadar asla bitmiyor.
Erdem Can'ın yüzündeki o hafif gülümseme her şeyi anlatıyordu aslında. Takımının karakterini, pes etmeyen ruhunu görmüştü en kritik anlarda. Trabzonspor kampı ise haklı bir hayal kırıklığı yaşıyor - neredeyse kazanılmış maçı son dakikalarda kaybetmenin acısı derin oluyor.
Bu maç bize bir kez daha gösterdi ki; basketbolda son saniyeye kadar asla pes etmemek gerekiyor. Anadolu Efes bunu yaptı ve ödülünü aldı. Trabzonspor ise bu acı tecrübeyle daha da güçlenecektir eminim.
