Eski futbolun unutulmaz isimlerinden Mario Kovaçeviç, bugünlerde Fenerbahçe'yi izlerken adeta içinin sızladığını itiraf ediyor. "Gözlerime inanamıyorum bazen" diye ekliyor, sesinde hissedilir bir hayal kırıklığıyla.
Kovaçeviç'in analizi oldukça net ve acımasız: "Sahada 11 birey görüyorum, bir takım değil. Her biri ayrı telden çalıyor, ortak bir senfoni yok. Oysa futbol bir uyum sanatıdır." Bu sözler, sarı-lacivertli taraftarların yüreğine hançer gibi saplanacak cinsten.
Bireysellik Takım Ruhunu Ezmiş Durumda
Tehlikeli bir şekilde, diyor Kovaçeviç, Fenerbahçe bireysel yeteneklere bel bağlamış durumda. "Star oyuncular elbette önemli ama futbol bir yıldızlar topluluğu değildir ki!" diye hayıflanıyor. Takımın, adeta bir puzzle'ın parçaları gibi birbirine uyması gerektiğini vurguluyor.
Peki ne eksik? Kolektif şuur. O ortak amaç uğruna ter dökme arzusu. Kovaçeviç, "Sahada kimse birbirine bağırmıyor, uyarmıyor. Sessizlik çok rahatsız edici" diyerek durumun vahametini gözler önüne seriyor.
Teknik Ekip Ne Yapıyor?
Asıl sorumluluk, ona göre, teknik ekipte. "Antrenör ve yardımcılarının en temel görevi bu ruhu aşılamaktır" diye belirtiyor Kovaçeviç. Ancak görünen o ki, bu konuda ciddi bir sınav verilemiyor. Takım, maç içinde zor anlarda dağılıveriyor, bir lider çıkıp takımı toparlayamıyor.
Sonuç olarak, Kovaçeviç'in yorumları Fenerbahçe camiası için düşündürücü. Bireysel parıltılar, kolektif bir başarı getiremiyor. Ve bu durum, uzun vadede sürdürülebilir değil. Taraftarın sabrının test edildiği bu günlerde, acilen bir takım olma bilincine ihtiyaç var. Yoksa, sezon uzun ve yol dikenli.
