Tam da herkesin ondan şüphe etmeye başladığı bir dönemde, Çağlar Söyüncü sahaya çıkıp adeta "Ben buradayım!" dedi. Fenerbahçe'nin deneyimli savunma oyuncusu, son maçtaki performansıyla ilgili konuşurken oldukça netti.
"Rehavet mi?" diye soruyorlar. Aslında tam tersi - bu bir tür direniş hikayesi. Kendini kanıtlama mücadelesi. İçinde bulunduğumuz dönemde her oyuncunun yaşadığı olağan iniş çıkışlardan sadece biri.
Teknik Direktörün Gözünden Çağlar
İsmail Kartal'ın ona olan güveni ise tartışılmaz. Tecrübeli çalıştırıcı, Çağlar'ı sadece bir stoper olarak görmüyor adeta. Takımın bel kemiği, genç oyunculara yol gösteren bir abi, sahanın içinden bir koç yardımcısı gibi.
Son antrenmanlarda gözlemlediğim kadarıyla - ki bu sadece benim görüşüm - Çağlar'da farklı bir enerji var. Daha fazla konuşuyor, daha fazla yönlendiriyor. Sanki üzerine düşen sorumluluğun tamamen farkında.
Takım Kimyasındaki Rolü
Peki ya takım arkadaşları? Onlar için Çağlar ne ifade ediyor? Görebildiğim kadarıyla, savunma hattında bir istikrar unsuru. İrfan Can gibi genç yetenekler için ise tam bir rol model.
- Tecrübe aktarımı yapıyor
- Zor maçlarda soğukkanlılığını koruyor
- Takım moralini her daim yüksek tutuyor
Bu özellikler - bana kalırsa - bir futbolcunun sadece teknik becerilerinden çok daha değerli.
Gelecek Beklentileri
Sezonun bu kritic evresinde Çağlar'ın form grafiği yükselişte. Son maçtaki performansı bunun en somut göstergesi. Sanki içinde bir şeyler uyanmış gibi - o bildiğimiz güçlü Çağlar geri dönüyor.
Futbol dünyasının acımasız olduğunu hepimiz biliyoruz. Bir maç kahraman, diğer maç günah keçisi ilan ediliyorsunuz. Ama Çağlar bunlara alışkın görünüyor. Duygularını kontrol edebiliyor, eleştirileri kişisel algılamıyor.
Belki de en önemlisi: Takım başarıya ulaştığında, hiç kimse tek bir oyuncunun geçici form düşüklüğünü hatırlamıyor. Çağlar da bunun farkında galiba.
Önümüzdeki haftalarda onu daha da iyi göreceğiz gibi geliyor bana. Çünkü büyük oyuncular, büyük maçlarda ortaya çıkar. Ve Fenerbahçe'nin önünde tam da böyle maçlar var.
