Madrid'de akşamın serin havasına inat, Wanda Metropolitano Stadı adeta kaynıyordu. Taraftarların coşkusu, sanki şehrin nabzını atlatıyor gibiydi. Ve oyuncular da bu enerjiye kayıtsız kalmadı.
Daha ilk dakikalardan itibaren Atletico, sahaya adeta 'biz bu maçı alacağız' mesajıyla çıkmıştı. Sevilla ise -biraz garip gelecek belki- kendi oyununu oynamakta zorlanıyor gibiydi. Sanki Madrid'in baskısı altında ezilmişlerdi.
İlk Yarıda Fırtına Gibi Esen Atletico
15. dakikada geldi o beklenen an. Griezmann'ın ayağından çıkan top, ağlarla buluştu. Fransız yıldız, bu golle takımına hem moral hem de liderlik etti. Stadyum bir anda coşku denizine dönüştü.
Sevilla ise toparlanmaya çalışıyordu ama -gerçekten söylüyorum- Atletico'nun defansı adeta duvar gibiydi. Her atak, her hamle bir şekilde sonuçsuz kalıyordu. Bazen futbol böyle işte, bir takım üstün gelir diğeri çaresiz kalır.
İkinci Yarıda Depay'dan Öldürücü Darbe
Sahne bu kez 56. dakikada Hollandalı forvet Depay'a aitti. Adeta 'ben de buradayım' dercesine attığı gol, Sevilla'nın umutlarını iyice suya düşürdü. İnanılmaz bir vuruştu, kaleci Bono'nun yapabileceği hiçbir şey yoktu.
Sevilla teknik direktörü Quique Sanchez Flores'nin yüz ifadesinden hayal kırıklığını okumak mümkündü. Oyuncu değişiklikleri, taktik değişiklikleri -ne yapsalar nafile. Madrid bu gece çok farklıydı.
Morata'dan Noktayı Koyan Gol
66. dakikada Morata'nın attığı üçüncü gol ise maçın kaderini belirledi. İspanyol forvet, takımının galibiyetini adeta garantiledi. Sevilla için artık dönüş yoktu.
Gerçekten söylüyorum, bu kadar net bir galibiyet beklemiyordum. Atletico, her departmanda üstündü. Orta sahada adeta bir makine gibi çalıştılar, defansta ise -kelimenin tam anlamıyla- geçit vermediler.
Maçın geri kalanında Sevilla'nın birkaç umut verici atağı olsa da, Atletico'nun savunması her şeye hazırlıklıydı. Sanki her bir oyuncu, kendi alanını bir kale gibi koruyordu.
Son düdükle birlikte, Wanda Metropolitano'da zafer türküleri yankılandı. Bu galibiyetle Atletico Madrid, ligdeki iddiasını bir kez daha gösterdi. Sevilla ise -maalesef- evine eli boş döndü.
Futbol bazen böyle acımasız olabiliyor. Bir taraf sevinçten uçarken, diğeri hayal kırıklığıyla baş başa kalıyor. Ama işte bu da bu güzel oyunun bir parçası...
