O kadar zor ki anlatması. Bazen rakamların, istatistiklerin ötesinde bir şeyler vardır ya, işte tam da öyle bir andaydı Arne Gisdol. Gözlerindeki o buruk ifade her şeyi anlatıyordu aslında.
Bugünkü sonucu kabullenmek... Vallahi insanın içinde kalıyor. Öyle kolay mı sanıyorsunuz? Sanki yüreğine ateş düşmüş gibi hissediyor teknik adam. "Hakikaten zor" diyor, ama bu kelimeler ne kadar hafif kalıyor o an yaşadıkları karşısında.
Duygularını Saklayamadı
Basın toplantısındaki o sessizlik anları... Mikrofonlar uzatılıyor, sorular soruluyor ama cevaplar gelmekte zorlanıyor. İçinde bir şeyler kırılıyor adeta. Futbolun sadece oyun olmadığını, bazen bir yaşam biçimi olduğunu hatırlatırcasına bakıyor etrafına.
Belki de en zoru buydu - oyunculardan daha fazla üzülüyor olmak. Onların gözlerinin içine bakmak ve kaybettiklerini görmek... İşte bu, her antrenör için en ağır yüklerden biri.
Sahadaki Mücadele ve Sonrası
Maç boyunca olanları anlatmaya gerek yok aslında. Herkes gördü, herkes izledi. Ama o son düdük çaldığında sahada kalan o görüntüler... Oyuncuların yere bakışları, seyircilerin sessizliği - bunlar anlatılmaz yaşanır ancak.
Gisdol için belki de en acı tarafı, takımının potansiyelini biliyor olmasıydı. Daha iyisini yapabileceklerini bilmek ve yapamamak... İşte bu, bir teknik adam için en büyük ızdırap kaynağı olmalı.
Şimdi ne mi olacak? Toparlanmak, ayağa kalkmak ve bir sonraki maça hazırlanmak. Futbol böyle bir şey sonuçta - bugün kaybedersin, yarın kazanırsın. Ama o "bugün"ü yaşamak, özellikle de Gisdol gibi her şeyi yüreğinde hisseden biri için gerçekten çok ağır.
Umarım bu acıyı en kısa sürede atlatırlar ve sahada hak ettikleri performansı sergilerler. Çünkü futbol sadece kazanmak veya kaybetmek değil, aynı zamanda insan olmakla ilgili.
