Dün gece oynanan maç tam bir kabusa dönüştü. Sanki savunma oyuncularımız sahada değil de başka bir gezegende gibiydi. Letonyalı forvetler önlerinde hiçbir engel olmadan adeta cirit atarken, bizimkiler ne yaptıklarını bilemez haldeydi.
Maçın henüz 12. dakikasında yediğimiz gol, aslında gelecek olanların habercisi gibiydi. Kaleci Altay Bayındır'ın çaresiz bakışları hâlâ gözümün önünde - adamcağız ne yapabilirdi ki?
Savunma Zinciri Koptu
İkinci yarıda işler iyice çığırından çıktı. 47., 52. ve 58. dakikalarda yediğimiz goller teknik direktörün yüzündeki şaşkın ifadeyi iyice belirginleştirdi. Tribünlerdeki binlerce taraftar ise adeta donup kalmıştı.
Barış Yılmaz'ın 67. dakikada attığı gol bile bu utancı hafifletmeye yetmedi. O anda herkes aynı şeyi düşünüyordu: "Bu kadar yetenekli bir kadro nasıl olur da bu kadar kötü oynar?"
İstatistikler Durumun Vahametini Gözler Önüne Seriyor
Letonya toplam 12 şut çekerken 8'ini isabetli kullandı. Bizimse 15 şutumuzdan sadece 5'i isabetliydi. Toplamda %42'lik bir pas başarısı... Bu rakamlar gerçekten üzücü.
Maç sonunda teknik ekip ve oyuncular soyunma odasına girerken kafalarını öne eğmişlerdi. Taraftarlar ise hayal kırıklığı içinde stadyumu terk etti.
Bu maç bize gösterdi ki, savunma hattında ciddi bir revizyona ihtiyaç var. Belki de bazı tecrübeli isimlerin kadroya geri dönmesi gerekiyor. Dünya Kupası yolculuğumuz için erken alarm zilleri çalıyor!
