İstanbul'un göbeğinde, Ümraniye Hekimbaşı Şehir Stadyumu'nda oynanan bu maç, adeta bir ilk yarı uyku seansına dönüştü. Taraftar, neredeyse ilk 45 dakika boyunca filelerle buluşacak bir gol göremedi – gerçi iki tarafın da birkaç fırsatı vardı, ama son vuruşlar ya auta gitti ya da kaleciyi geçmeyi başaramadı. Kim bilir, belki de oyuncular sahaya çıkmadan önce kahvelerini içmeyi unutmuşlardı!
İkinci yarı ise tam bir tezatlık örneğiydi. Sanki antrenörler soyunma odasında sihirli değneklerini sallamışlardı. Dakika 56'yı gösterdiğinde, Hatayspor'un deneyimli forveti Rigoberto Rivas, topu ağlarla buluşturarak misafir ekibine önemli bir avantaj sağladı. Gol, taraftarı bir anda uykudan uyandırmaya yetti.
Ancak Ümraniyespor pes etmeye niyetli değildi. Biraz toparlandılar ve… dakika 76! Gökhan Süzen muhteşem bir kafa vuruşuyla skora dengeyi getirdi. İnanılmaz bir anda, stad adeta yerinden oynadı. Gerçekten de, o anki coşkuyu tarif etmek için kelimeler yetersiz kalır.
Maçın geri kalanında her iki takım da galibiyet golü aradı. Hatayspor'un attığı bir gol ofsayt nedeniyle iptal edildi – ofsayt tartışmaları her zamanki gibi yine gündeme geldi. Ümraniyespor ise son dakikalarda baskıyı artırdı, ama bir türlü istenen gol gelmedi.
Son düdük çaldığında, skor tahtasında 1-1 yazıyordu. Bu sonuç, özellikle Hatayspor için hayal kırıklığı oldu – play-off hedeflerine bir darbe daha vurulmuştu. Ümraniyespor ise bir puanla yetinmek zorunda kaldı. Kısacası, bu maçtan herkes bir şeyler alsa da, kimse tam olarak istediğini alamadı. Futbol böyle bir şey işte – bazen en çok hak eden değil, en şanslı olan kazanır… ya da bu maçta olduğu gibi, kimse kazanamaz.
