Heyecanla beklenen o maç, taraftarların gözünde bir hayal kırıklığına dönüştü adeta. Çorum FK, kendi sahasında Vanspor'u ağırladı ve 90 dakikanın sonunda skor tabelasında sadece iki sıfır yan yana duruyordu. Kimse gol atamadı. Kimse yiyemedi.
İlk yarı? Neredeyse uykuya dalmış bir dev gibiydi iki takım da. Top sürüşler, paslar, orta saha mücadeleleri... Hepsi o kadar sıradan ve tutuktu ki. Seyirci yerinden kalkıp gidesi gelmiş olmalı. Vanspor'un birkaç fırsatı oluştu belki, ama Çorum'un savunması -özellikle de tecrübeli stoperler- her şeye bir cevap buldu. Öyle ya, bazen gol atmamak değil, yememek de bir marifettir.
İkinci yarı biraz daha hareketlendi aslında. Sanki iki teknik adam soyunma odasında iyi çıkışmıştı oyunculara. Daha hızlı, daha istekli ve daha çok şut çeken bir görüntü vardı. Ama ne olursa olsun, son vuruşlar ya auta gitti ya da kaleciyle karşılaştı. Kaleci performansları mı? İyiydiler, mükemmel değil. Goller olsa 'iyi kurtarıştı' diyeceğimiz pozisyonlar onlarcaydı.
Ve oyun bitiş düdüğü. Taraftarlar için iki puanın heba olduğu, belki de iki takım için de 'idare eder' denilebilecek bir sonuç. Çorum FK, saha avantajını kullanamadı. Vanspor, deplasmandan bir puanla yetinmek zorunda kaldı. Puan durumundaki yerlerine gelince... Bu beraberlik, iki takımın da işine yarayacak gibi durmuyor açıkçası. Ligin ortalarına doğru sıkışıp kalma riski var her ikisi için de.
Yani özetle? Futbol böyle bir şey işte. Bazen 90 dakika boyunca koşarsın, ter dökersin ve eline hiçbir şey geçmez. Bu maç da onlardan biri oldu. Taraftar için sıkıcı, teknik adamlar için analiz edilecek çok şey olan, oyuncular içinse unutulup gidecek bir müsabaka.
