Dün akşam Çorum'da hava farklıydı. Öyle böyle değil, resmen elektrik yüklüydü. Herkesin dilinde aynı şey: Milli maç. Sanki şehrin nabzı, o çimlere çıkacak olan oyuncuların kalbiyle aynı ritimde atıyordu.
Maç saatleri yaklaştıkça sokaklar tenhalaştı desek yalan olmaz. Bakkallar, kafeler, restoranlar... Hepsinin televizyonları aynı kanalda. Kimi evinde ailesiyle, kimi dostlarıyla meydandaki dev ekranın karşısında toplanmış.
Meydanlar Dolup Taştı
Belediye'nin organize ettiği dev ekran etkinliği tam bir isabet olmuş. İnsanlar adeta bir bayram havasında. Genci, yaşlısı, çocuğu... Hepsi kırmızı beyaz. Kiminin yüzü boyalı, kiminin elinde bayrak. O anki duygu yoğunluğunu kelimelere dökmek gerçekten zor.
Ve işte o an. Maç başlıyor. Herkesin nefesi tutulmuş vaziyette. Tribünlerdeki coşku, yüzlerce kilometre öteden bile hissediliyor adeta. Ofsayt pozisyonları, kornerler, gol atakları derken kalpler ağızlara geliyor.
Son Dakika Heyecanı
Maçın bitmesine dakikalar kala... Ve gol! Stad adeta yıkılıyor. Çorum'daki meydanda ise sevinç çığlıkları birbirine karışıyor. İnsanlar birbirine sarılıyor, bayraklar sallanıyor. O anki mutluluğu yaşamak, gerçekten tarifsiz bir duygu.
Maç sonu whistle'ı çalıyor ve zafer bizim oluyor. Sokaklara dökülen binlerce kişi, zaferi kutluyor. Araçların kornaları, marşlar, tezahüratlar... Şehir uyumuyor o gece. Adeta bir festival havası.
Bu tür anlar, sporun sadece bir oyun olmadığını, bir milleti nasıl kenetleyebildiğini gösteriyor insana. Çorum'da yaşanan o coşku, o birlik beraberlik ruhu, günlerce konuşulacak gibi duruyor.
Bir sonraki maçta buluşmak üzere...
