Tamam, dürüst olalım - her şey planlandığı gibi gitmiyor. Ama bu gerçekten kötü bir şey mi? Teknik ekibin kulağıma fısıldadığına göre, aslında bu 'tam olmayan' durum beklenenin de ötesinde bir fırsat yaratıyor.
Şu anki tabloya bakacak olursak, sahada gözle görülür bir uyum sorunu var. Oyuncular birbirlerinin ne yapacağını tahmin etmekte zorlanıyor adeta. Pas hatları bazen kopuyor, savunma organizasyonu henüz istenen seviyede değil. Ancak - ve bu önemli bir 'ancak' - temel beceriler ortada.
Zaman En Büyük Müttefik
Üç hafta... İnsan düşünmeden edemiyor: Bu kadar kısa sürede neler değişebilir ki? Ama işte futbolun büyülü yanı da burada zaten. Takımın antrenörü, oyuncularla bire bir yaptığı çalışmalarda inanılmaz bir potansiyel olduğunu söylüyor. "Bazı şeyler zorla olmaz, kendiliğinden gelişmesi gerekir" diye ekliyor.
Son antrenman maçlarındaki performans ise şöyle:
- İlk yarıda organize olamama
- İkinci yarıda toparlanma belirtileri
- Bireysel becerilerin öne çıkması
- Takım ruhunun yavaş yavaş oluşması
Aslında durum o kadar da vahim değil. Hani derler ya, 'en kötü başlangıçlar en iyi hikayeleri yazar' diye. Belki de bu biraz sancılı süreç, takımı daha da güçlendirecek.
Gelecek Haftaların Planı
Teknik ekip önümüzdeki üç haftayı adeta bir 'maraton koşusu' gibi planlamış. Yoğun antrenman programı, taktik çalışmalar ve - en önemlisi - oyuncular arasındaki iletişimi güçlendirecek aktiviteler...
Sonuçta futbol sadece fiziksel bir oyun değil. Zihinsel bağlantılar, birbirini anlama, göz teması - bunların hepsi zamanla gelişen şeyler. Acele etmek yerine, doğal akışına bırakmak en iyisi gibi görünüyor.
Peki ya taraftar? Onların sabrı test ediliyor elbette. Ama unutmayalım ki en büyük destek, en zor zamanlarda gelir. Belki de bu süreç takım-taraftar bağını da güçlendirecek.
Kısacası, paniğe gerek yok. Biraz sabır, biraz anlayış ve üç hafta... Sonrasında neler olacağını hep birlikte göreceğiz.
