Düşünün bir kere - Türk futbolu şu an adeta bir battaniye savaşı veriyor. Bir tarafta taraftarın bitmek bilmeyen sevgisi, diğer tarafta rakamlara vurulmuş acımasız gerçekler. Ve bu savaşta ekonomi cephesinden gelen haberler hiç de iç açıcı değil.
Geçtiğimiz günlerde yapılan bir toplantıda konuşan Türkiye Futbol Federasyonu Başkanı Mehmet Büyükekşi'nin sözleri aslında her şeyi özetliyor: "Bu kadar büyük bir sektör, bu ekonomik kaderine terk edilemez." Haklı değil mi? Yıllardır süren yanlış yönetimler, kontrolsüz harcamalar ve gelir modellerindeki çarpıklık kulüpleri adeta bir uçurumun kenarına sürüklemiş durumda.
Borç Dağı Büyüyor, Gelirler Yetişemiyor
İşin rakamsal boyutu gerçekten ürkütücü. Kulüplerin toplam borçları 60 milyar TL'yi aşmış durumda - bu, Türkiye'deki pek çok sektörün bile hayal edemeyeceği astronomik bir rakam. Peki gelirler? Maalesef borçların yanında devede kulak kalıyor.
Yayın gelirleri, sponsorluk anlaşmaları, maç günü gelirleri... Hepsi bir araya gelse bile bu devasa borç yükünün altından kalkmaya yetmiyor. Üstelik enflasyonun etkisiyle kulüplerin operasyonel giderleri de her geçen gün katlanarak artıyor.
Çözüm Önerileri: Rüştünü Islatmış Bir Sistem Gerekiyor
Toplantıda konuşan Büyükekşi'nin altını çizdiği noktalar aslında yol haritasını da ortaya koyuyor:
- Finansal disiplin şart - artık 'gelecek sezon hallederiz' mantığıyla hareket etmek lüks değil
- Gelir modellerini çeşitlendirmek zorunlu hale geldi
- Kulüplerin kendi ayakları üzerinde durmasını sağlayacak yapısal reformlar gerekiyor
Aslında mesele sadece rakamlardan ibaret değil. Taraftarın tribünlerde yaktığı ateş, çocukların sokaklarda attığı paslar, milyonların ekran başında yaşadığı heyecan... Bütün bunların devamı için sağlam bir ekonomik zemin şart.
Belki de en can alıcı nokta şu: Futbol sadece bir oyun değil, toplumsal bir olgu. Ve bu olgunun sağlıklı bir şekilde ayakta kalabilmesi için ekonomik anlamda da ayaklarının yere basması gerekiyor.
Sonuç olarak, Türk futbolu için kritik bir dönemden geçiyoruz. Ya bu fırtınayı atlatacak gücü bulacağız ya da gelecek nesillere sadece 'eskiden güzel günlerimiz vardı' diye anlatacağımız hikayeler bırakacağız. Tercih bizim.
