İstanbul'da oynanan ve iki takım taraftarının da büyük umutlarla beklediği karşılaşma, tam bir hayal kırıklığına dönüştü desek yalan olmaz. Umraniyespor ile Hatayspor, sahadan tek bir gol bile çıkaramadan ayrıldılar.
Maç boyunca -itiraf etmek gerekirse- oyun hiçbir zaman istenilen tempoya ulaşamadı. İki taraf da orta sahada mücadele ederken, kalelere yapılan etkili müdahaleler son derece sınırlı kaldı. Taraftarların 'gol' diye haykırdığı anlar bir elin parmaklarını geçmedi maalesef.
İlk Yarı: Bekleyiş ve Hayal Kırıklığı
İlk 45 dakika neredeyse tamamen orta saha çekişmeleriyle geçti. Top sürekli bir taraftan diğerine gidip gelirken, her iki takımın forvetleri de adeta silik kaldı. Hatayspor'un birkaç füzeye dönüşen hücumu olsa da, son vuruşlar hep isabetsizdi. Umraniyespor ise... onlar da organize olamadılar diyelim.
İkinci Yarı: Aynı Filmin Tekrarı
İkinci yarıda oyuna daha hızlı başlayan taraf Hatayspor oldu. Hatta 50. dakikada önündeki altın pozisyonda topu auta atan futbolcunun yüz ifadesini görmeliydiniz - tam bir dram! Umraniyespor ise kontrataklarla etkili olmaya çalıştı ama kaliteyi bir türlü ortaya koyamadı.
Son dakikalara doğru tempoda hafif bir artış gözlense de, bu gol getirecek kadar yeterli olmadı. Aslına bakarsanız, iki teknik adamın da yaptığı oyuncu değişiklikleri maça yeni bir soluk getiremedi. Seyirci artık maçın biteceği anı bekliyordu neredeyse.
Ve düdük çaldığında, saha adeta bir 'keşke' duygusuyla doldu. Taraftarların yüzündeki ifade her şeyi anlatıyordu: Bu maçtan daha fazlasını bekliyorduk!
Bu sonuçla birlikte iki takım da puan tablosunda istedikleri yere gelemediler. Umraniyespor için bu bir kayıp değil belki, ama kesinlikle kaçırılmış bir fırsat. Hatayspor ise deplasmandan bir puanla yetinmek zorunda kaldı.
Peki ya sizce bu maçın en büyük eksiği neydi? Bana sorarsanız, iki takım da riske girmekten çekindi ve oyunu fazlasıyla korku odaklı oynadı. Futbol böyle oynanmaz ki!
