Güreş denilince akla gelen ilk isimlerden biri olan Toprak ailesi, bu kadim spora adeta can veriyor. Baba mesleğini oğluna miras bırakmış, tam bir 'er meydanı' hikâyesi yazıyorlar. Ne şanlı bir gelenek değil mi?
Genç yetenek Toprak, henüz küçük yaşlarda minderle tanışmış. Babasının antrenmanlarını izlerken içine düşen bu aşk, zamanla tutkuya dönüşmüş. "Ben de babam gibi olacağım" diyen bu çocuk, şimdilerde rakiplerine korku salıyor.
Madalyaların Sırrı: Aile Destegi
Evlerinin duvarları madalyalarla dolu - neredeyse duvar kağıdına gerek kalmamış! Her biri ayrı bir hikaye, ayrı bir zafer. Baba Toprak'ın gözleri parlıyor anlatırken: "Oğlum beni geçti, daha ne isteyim?" diyor gururla.
Antrenmanlar sabahın köründe başlıyor. Bazen öyle zorlu oluyor ki, terlerinden yeni bir dere akıyor sanki. Ama pes etmek yok! Dedelerinden kalma söz kulaklarında çınlıyor: "Güreşmek, yaşamaktır."
Yeni Hedefler, Büyük Hayaller
Genç Toprak şimdi gözünü uluslararası şampiyonalara dikmiş. "Avrupa'nın en iyisi olacağım" diyor, gözlerinde o meşhur Toprak ailesi kıvılcımıyla. Antrenörleri ise bu azmi görünce "Bu çocuk farklı" diye ekliyor.
Mahalleli artık onları 'madalya fabrikası' diye anıyor. Çocuklar sokakta güreş taklidi yapıyor, Toprak ailesinin başarılarıyla büyüyor. İşte gerçek bir spor kültürü!
