Futbol dünyasında bazen topun dışında şeyler daha önemli hale geliveriyor. İşte tam da böyle bir durumla karşı karşıyayız şu sıralar.
Fenerbahçe'nin orta sahadaki dinamik oyuncusu Lucas Torreira -evet, o minyon yapısına rağmen orta sahada devleşen isim- beklenmedik bir kararla memleketi Uruguay'a gitti. Aslında olan biten o kadar da sürpriz değil, insanın kalbi neredeyse aklı da orada oluyor çoğu zaman.
Kulüpten yapılan açıklamaya göre bu hareket tamamen "ailevi meseleler" nedeniyle gerçekleşti. Kim bilir, belki de uzun süredir görmediği sevdikleri vardı, belki de tam da bu mevsimde ihtiyaç duyduğu bir desteğe ulaşmak istedi. İnsan olmak böyle bir şey sonuçta.
Sarı-Lacivertli yönetim anlayış gösterdi
Fenerbahçe kulübü -ki bence oldukça insani bir davranışla- oyuncusunun bu talebini anlayışla karşıladı. Günümüz futbolunda para ve başarı hırsının gölgesinde kalan insani yönü hatırlatan bir hareket bu. Kulüp yetkilileri, Torreira'nın ülkesine gitmesine izin verdi ve hatta bu süreci resmi olarak duyurma gereği bile hissetti.
Şimdi herkesin aklındaki soru aynı: Acaba bu gidiş ne kadar sürecek? Torreira, Sarı-Lacivertli formayı tekrar ne zaman giyecek? Bana kalırsa -futbol dünyasının sürprizlerle dolu olduğunu hesaba katarsak- kesin bir şey söylemek mümkün değil. Ama şu var ki, bir oyuncunun ailesi her zaman ilk sırada gelmeli.
Taraftar tepkisi ne oldu?
Sosyal medyada taraftarlar ikiye bölünmüş durumda. Kimi "Ailesi her şeyden önemli" diye destekliyor bu kararı, kimi ise "Takımın en kritik döneminde gitti" diye eleştiriyor. Aslında her iki tarafın da haklı olduğu noktalar var gibi geliyor bana. Futbol sadece futbol değil sonuçta, insani yanları da unutmamak lazım.
Torreira'nın bu sezonki performansı -o minik devin sarı-lacivertli formayla sahadaki mücadelesi- gerçekten takdir edilesi. Ama bazen hayat, yeşil sahalardan daha önemli sınavlar sunabiliyor insana. Uruguaylı yıldızın da böyle bir sınavdan geçtiğini düşünüyorum.
Umarım ailesiyle ilgili meseleleri çözüp en kısa sürede takımına döner. Çünkü Fenerbahçe'nin onun gibi savaşçı ruhlara ihtiyacı var -hem de hiç olmadığı kadar!
