Bazı insanlar vardır, hayatlarıyla iz bırakırlar. İşte merhum Hacı Mehmet Aydın da onlardan biriydi. Tokat'ın bir köyünde yaşayan bu iyiliksever insan, ölümünden sonra bile insanlara hizmet etmeyi sürdürdü. Nasıl mı? Tabii ki vasiyetiyle.
Köyün camisiyle evleri ayıran derin bir vadi vardı. Kış aylarında coşan dere, yaşlılar ve çocuklar için adeta bir engel oluşturuyordu. Camiye ulaşmak isteyenler için bu durum tam bir işkenceydi.
Babanın Son Arzusu
Merhum Hacı Mehmet, ölüm döşeğindeyken oğlu Hacı Mustafa'ya son bir vasiyette bulundu: "Oğlum, şu karşıki camiye gidiş gelişi kolaylaştır. İnsanlar ibadet ederken zorluk çekmesin." Bu sözler, oğlunun yüreğine kazınmıştı.
Ve işte oğul, babasının bu son isteğini yerine getirmek için kolları sıvadı. Hiç vakit kaybetmedi. Hemen çalışmalara başladı.
Zorlu Bir Yapım Süreci
İnanın, bu köprüyü yaptırmak hiç de kolay olmadı. Dağ tepe demeden, kışın soğuğunda, yazın sıcağında çalıştılar. Malzeme taşıdılar, temel kazdılar, çelik halatlar çektiler. Köy halkı da bu güzel projeye destek oldu.
Sonunda? 35 metre uzunluğunda, 1.5 metre genişliğinde muhteşem bir asma köprü ortaya çıktı. Artık camiye ulaşmak eskisi gibi zorlu bir macera değildi.
Dualarla Açılış
Köprünün açılışı için köy halkı toplandığında gözyaşlarına hakim olmak imkansızdı. Yaşlı nineler, dedeler artık rahatça camiye gidebilecekleri için duygularını gizleyemiyorlardı. Hepsi bir ağızdan merhum Hacı Mehmet'e ve oğlu Mustafa'ya dualar ediyorlardı.
Hacı Mustafa Aydın ise oldukça mütevazi: "Babamın ruhunu şad etmek için yaptım. O her zaman insanlara hizmeti severdi. Bu köprü onun hayır duasını almak için bir vesile oldu." diyor.
Gerçekten de bu hikaye, vefanın ve hayırseverliğin en güzel örneklerinden biri. Unutmayalım ki, iyilik yapmak denize atılan bir taş gibidir - etkisi dalga dalga yayılır.
