Kimine göre yalnızlık bir kader, kimine göre tercih. Hakime Yılmaz için ise bambaşka bir şey: bir tuval ve sonsuz renklerle dolu bir dünya. Rize'de tek başına yaşayan bu 73 yaşındaki genç ruhlu kadın, tam 15 yıldır fırçasını elinden bırakmıyor.
Evine adım atar atmaz sizi karşılayan şey ne biliyor musunuz? Duvarları kaplayan yüzlerce tablo. Her biri farklı bir hikaye anlatıyor, her biri farklı bir duygu taşıyor. Öyle ki, ev artık bir konuttan çok, kişisel bir sanat galerisine dönüşmüş.
Fırça Darbeleriyle Terapi
"Üzüldüğümde resim yapıyorum," diyor Hakime Teyze, gözlerinde o bilge ışıltıyla. "Renkler benim en iyi dostlarım. Mavi hüznümü alıp götürüyor, sarı içimi ısıtıyor."
Aslında düşününce, kaçımız duygularımızı böyle güzel bir şekilde ifade edebiliyoruz? O, bunu fırça darbeleriyle yapıyor. Belki de bu yüzden 73 yaşında ama yüreği hiç yaşlanmamış.
15 Yıllık Sanat Yolculuğu
Her şey emekli olduktan sonra başlamış. Boş vakitlerini nasıl değerlendireceğini düşünürken, bir gün eline boya kalemleri almış. İlk çizimler belki amatörceymiş ama zamanla kendi tarzını geliştirmiş.
Şimdi? Evinin her köşesi sanat eseri. Oturma odasından mutfağa, hatta koridorlara kadar her yer rengarenk tablolarla dolu. Komşuları bile ara sıra gelip bu güzellikleri görmek istiyormuş.
Yalnızlığın İlham Veren Yüzü
Bazıları yalnızlıktan şikayet eder ama Hakime Teyze onu bir fırsata çevirmiş. "Kimse yokken renkler var," diye açıklıyor felsefesini. "Onlar benim ailem oldu."
Aslında bu hikaye bize şunu gösteriyor: İnsanın içindeki yaratıcılık asla yaşlanmıyor. Önemli olan onu beslemek, ona fırsat vermek. Hakime Teyze de tam bunu yapmış işte.
Peki ya siz? Hiç içinizdeki sanatçıyı keşfetmeyi denediniz mi? Belki de onun hikayesi size de ilham verir. Ne dersiniz?
