Hayat bazen öyle sürprizler yapar ki, en mutlu anlarınızın üzerine adeta soğuk su gibi iner. Selim Türkmen de bunu acı bir şekilde tecrübe etti. İşler gerçekten yolunda gidiyor gibiydi, ta ki o kader gecesine kadar.
Aslında her şey normal başlamıştı. Belki de en büyük hata, aşkın gözünün kör ettiği o anlarda mantığın sesini duyamamaktı. Kim duyabilir ki? Aşk denen illet insanı öyle bir sarhoş ediyor ki, bazen yanlışları doğru gibi gösteriveriyor.
O Gece Her Şey Değişti
O geceyi hatırlıyor musunuz? İnsanın hayatının dönüm noktalarından biri olacağını bilmeden yaşadığı o son normal anları? Selim için de öyle oldu. Sıradan bir akşam sanıyordu, meğer hayatının en büyük şokunu yaşayacakmış.
Polisler kapıyı çaldığında, her şey bir anda bulanıklaştı. O anki şoku tarif etmek gerçekten zor - bir anda nefesiniz kesiliyor, zaman donuyor ve içinizde tarifsiz bir boşluk hissediyorsunuz.
Gözlerindeki Şaşkınlık ve Korku
Gözlerindeki ifadeyi görmeliydiniz. İnanamıyorum der gibiydi. Belki de en acı olanı, sevdiği insanın bu süreçteki rolüydü. Aşk ve ihanet - tarihin en eski trajedisi, modern zamanlarda yeni bir sahne bulmuştu.
Şimdi düşünüyorum da, insan en çok güvendiği insanlar tarafından mı sırtından bıçaklanıyor? Sanırım öyle. Selim'in hikayesi de bunun bir kanıtı oldu adeta.
Hapishane Günleri Başlıyor
O ilk geceyi nasıl atlattı, hala merak ediyorum. Soğuk beton duvarlar arasında, düne kadar özgürce dolaşan bir insanın yaşadığı o ilk şok... Tarif etmesi gerçekten güç.
- Bir anda kaybettiği özgürlüğün ağırlığı
- Sevdiklerinden uzak kalmanın verdiği tarifsiz acı
- Ve belki de en kötüsü - güven duygusunun paramparça oluşu
İnsan böyle anlarda kendine soruyor: "Nerede yanlış yaptım?" diye. Cevap ise genellikle gelmiyor. Sadece sessizlik kalıyor geriye.
Yalnızlığın Ağır Yükü
Hapishane denen yer insana birçok şey öğretiyor belki ama en çok da yalnızlığın ne demek olduğunu. Selim için de öyle oldu. Dört duvar arasında geçen günler, geceler... Her biri bir öncekinden daha uzun geliyor insana.
Dışarıda hayat devam ediyor. İnsanlar koşuşturuyor, gülüyor, seviyor, hayal kuruyor. Ama içeride zaman adeta donmuş gibi. Sanki bir balonun içindesin ve dışarıdaki sesler size ancak boğuk boğuk ulaşıyor.
Peki Ya Sonrası?
Bu hikayeden çıkarılacak dersler var aslında. Aşkın bazen insanı ne hale sokabildiğinin canlı bir kanıtı belki de. Selim Türkmen'in yaşadıkları, duygularımızın bizi sürükleyebileceği tehlikeli sular konusunda hepimize bir uyarı aslında.
Kim bilir, belki de zaman en iyi ilaçtır derler ya - öyle olacak herhalde. Zamanın yaraları sarıp sarmalayacağı günleri beklemekten başka çare yok bazen.
Bu trajik hikaye bize bir kez daha gösterdi ki: Hayat bazen en beklenmedik anlarda en sert dönüşleri yapıveriyor. Ve biz sadece izlemekle yetiniyoruz, ne yazık ki.
