Bugün, saatler tam 03.02'yi gösterdiğinde Türkiye'nin kalbi bir kez daha durdu. 1999 Gölcük depreminin yıl dönümünde, hayatını kaybeden 17 binden fazla insan için 26. kez saygı duruşu yapıldı.
Marmara'da o korkunç geceyi yaşayanların gözlerindeki o ifade hâlâ taze. İnsanlar sokaklara döküldü, trafik durdu, hayat bir anlığına dondu. Kimileri ellerini gökyüzüne açtı, kimileri ise gözyaşlarına boğuldu.
Bir Dakikalık Sessizlik, Sonsuz Acı
O an her yerde aynıydı: İstanbul'da Boğaz Köprüsü'nde yürüyenler durdu, Ankara'da Meclis önünde toplananlar başını öne eğdi. Depremin izlerini en çok taşıyan Kocaeli'nde ise insanlar enkazların önünde çiçekler bıraktı.
"26 yıl geçti ama acı hiç dinmedi" diyor 54 yaşındaki Ayşe Teyze. Kollarında kaybettiği torununun fotoğrafıyla törene katılan yüzlerce kişiden sadece biri. "Her yıl bu saatte içim titriyor" diye ekliyor, sesi hafifçe kısılarak.
Gençlerin Hatırası
İlginç olan şu ki, bu yıl anma törenlerine katılanların neredeyse yarısı o geceyi birebir yaşamamış gençlerden oluşuyor. 22 yaşındaki üniversite öğrencisi Emre, "Bizler için bu bir tarih dersi değil, insanlık dersi" diyor. Yanındaki arkadaşlarıyla birlikte hazırladıkları pankartta "Unutmadık, Unutturmayacağız" yazıyor.
Resmi törenlerin yanı sıra sivil inisiyatifler de etkinlikler düzenledi. Bazıları mum yakarken, bazıları deprem çantası hazırlamanın önemini anlatan broşürler dağıttı. İstanbul Büyükşehir Belediyesi ise kentin 50 farklı noktasında anons yaparak vatandaşları saygı duruşuna davet etti.
Deprem uzmanları, bu tür anmaların toplumsal hafıza için kritik olduğunu vurguluyor. "Unutmak, bir sonraki felaketin kapısını açar" uyarısı yapıyorlar. Gerçekten de, o geceden alınacak dersler hâlâ güncelliğini koruyor.
