Tam sekiz yıl oldu. Zaman su gibi akıp gidiyor ama bazı acılar, hiç dinmiyor. Dışişleri Bakanlığı, o kara günde –15 Temmuz 2016'da– hain saldırı sonucu hayatını kaybeden genç çalışanı Aysenur Ezgi Eygi'yi andı. Yürek burkan bir mesaj yayınladılar.
Mesajda şöyle deniyordu: "Vatanımıza yönelik hain saldırı sırasında şehit düşen çalışanımız Aysenur Ezgi Eygi'yi, vefatının 8. yılında rahmet ve minnetle anıyoruz." Cümleler kısa, ama yükü ağır. O kadar çok şey anlatıyor ki.
Hatırasının baki olduğunu özellikle belirttiler. "Aziz hatırası daim olsun" ifadesi, adeta bir vefa borcunun simgesi. Sanki "Sizi asla unutmayacağız" demenin en resmi, en içten hali.
O Gece ve Sonrası
15 Temmuz… Türkiye'nin tarihine kara bir leke olarak geçti. FETÖ'nün silahlı kanadı, ülkeyi bir iç savaşın eşiğine getirmişti. İnsanlar sokaklara döküldü, tankların önüne yattı. Ve Aysenur Ezgi Eygi de o sırada, belki de görevinin başındaydı. Çok gençti. Hayalleri, planları vardı elbet.
Anma mesajları –özellikle de devlet kurumlarından gelenler– çoğu zaman protokole dönüşür. Ama bu sefer öyle olmamış. Metnin ardında hissedilen o samimi duygu, insanın içine işliyor. Kaybettiklerimizi hatırlamak, sadece bir gelenek değil; aynı zamanda bir sorumluluk.
Peki neden hâlâ bu kadar taze bu acı? Belki de her 15 Temmuz'da yeniden hissedilişinden. Ya da geride kalan ailelerin hiç dinmeyen gözyaşlarından. Dışişleri'nin bu mesajı, aslında tüm şehitler için atılmış bir imza gibi.
Toplum olarak hafızamızda yer eden bu isimler, artık birer sembol. Aysenur Ezgi Eygi de onlardan biri. Bakanlık, sosyal medya üzerinden yaptığı bu paylaşımla, sadece bir çalışanını değil; aynı zamanda bir dönemin acısını da hatırlattı.
Unutmayacağız. Unutturmayacağız.
