Hayatının en karanlık günlerini yaşadığını söyleyen İryna, gözlerinin içine baka baka anlatıyor: "Artık dayanamıyorum." Ukrayna'dan Türkiye'ye uzanan hikayesi, bir kadının hayatta kalma mücadelesine dönüşmüş.
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte kapıyı çalan polisler, İryna'nın hayatını kökten değiştirecek olayların fitilini ateşlemiş. "Eşim öyle şeyler yaptı ki..." diye başlıyor anlatmaya, sesi titreyerek. O anları yeniden yaşamak bile yüreğini dağlıyor.
Korkunun Eşiğinde Bir Hayat
İryna'nın anlattıkları, tüyleri diken diken edecek cinsten. "Bir gece ansızın uyandım," diyor, "karşımda bıçakla dikilen eşimi gördüm." O anda hissettiklerini kelimelere dökmek bile imkansız. Belki de en çok, en güvendiği insanın kendisine bunu yapabileceğini asla düşünmemiş olması yaralıyor onu.
- Yıllardır süren psikolojik şiddet
- Giderek artan fiziksel saldırılar
- Sonunda ölümle burun buruna geliş
Komşuların ihbarıyla olay yerine gelen polis ekipleri, İryna'yı son anda kurtarmış. "Beni öldürmeye geldi," diye fısıldıyor, gözlerinde derin bir korkuyla. Adliyenin koridorlarında geçen saatler, onun için bir varoluş mücadelesine dönüşmüş.
Yargının Soğuk Yüzüyle Karşılaşmak
Mahkeme salonunda yaşadıklarını anlatırken, "Kimse inanmadı bana," diye ekliyor acı bir gülümsemeyle. Delil yetersizliği gerekçesiyle eşi serbest bırakılmış. İryna için bu karar, ikinci bir darbe olmuş. "Artık nereye gideceğimi bilmiyorum," diyor, gözyaşlarını tutamayarak.
Avukatıyla yaptığı görüşmeler, umut ışığı olmuş bir nebze. Yeni deliller toplanıyor, tanıklar dinleniyor. Ama İryna'nın içindeki o korku, kolay kolay geçecek gibi değil. "Her kapı çaldığında yüreğim ağzıma geliyor," itirafında bulunuyor.
Bir Umut Işığı: Kadın Dayanışması
Sığındığı kadın sığınma evinde yeni bir hayat kurmaya çalışıyor İryna. "Burada herkes benim gibi," diyor, "en azından yalnız olmadığımı hissediyorum." Psikolojik destek alıyor, yaralarını sarmaya çalışıyor. Ama gece olduğunda, o karanlık anlar yeniden gelip buluyor onu.
Uzmanlar, İryna'nın durumunun aslında yüzlerce kadının yaşadıklarının sadece bir örneği olduğunu söylüyor. "Bu bir insanlık ayıbı," diye ekliyor bir psikolog. İryna ise son sözlerinde, "Başka kadınlar benim yaşadıklarımı yaşamasın," diyor, gözlerinde bir umut ışığıyla.
