Gözlerinizi kapatın ve bir babanın yaşayabileceği en büyük acıyı hayal edin. Sinan Akçıl tam da bu acıyı yaşadı - henüz 5 aylık olan minik yavrusunu kaybetmenin tarifsiz ıstırabını.
Olay, geçtiğimiz aylarda tüm Türkiye'yi yasa boğmuştu. Şimdi ise adalet tecelli etti ama verilen karar, yaraları sarmaktan çok daha fazlasını yapıyor gibi görünüyor.
Bir Babanın Kâbusu: "Neden Benim Çocuğum?"
Mahkeme salonundaki o ağır hava hâlâ hissediliyor. Sinan Akçıl'ın avukatı, "Bu bir kaza değil, ihmalkârlıktı" diyor sesi titreyerek. Karşı tarafta ise ağlamaktan gözleri şişmiş bir anne var - kendi çocuğunun ölümüne sebep olmanın suçluluğuyla baş etmeye çalışan biri.
Detayları öğrendikçe içiniz sızlayacak:
- Bebek, uyku sırasında yanlış pozisyonda bırakılmış
- Zamanında müdahale edilmemiş
- Uzmanlar, "Önlenebilir bir ölüm" diyor
Mahkeme heyeti, 2 yıl 1 ay hapis cezasına hükmetti. Ancak şartlı tahliye ve iyi hal indirimiyle bu süre çok daha kısalabilir. "Adalet yerini buldu mu?" sorusu ise havada asılı kalıyor.
"Bu Cezayı Kimse Kabul Edemez"
Sinan Akçıl'ın yakın çevresinden bir isim, konuşmak istemese de duygularını gizleyemiyor: "Bir çocuğun hayatı 2 yıla mı bedel? Bunu anlamak mümkün değil."
Psikologlar ise farklı bir perspektif sunuyor: "Burada iki taraf da mağdur. Bir baba çocuğunu kaybetti, bir anne ise ömür boyu taşıyacağı bir vicdan azabıyla yaşayacak."
Olay, ebeveynler arasında büyük tartışma yarattı. Sosyal medyada bazı kullanıcılar "Bu ceza yeterli değil" diye haykırırken, bazıları da "Zaten kendi cezasını kendisi verdi" diyerek farklı bir bakış açısı getiriyor.
Peki sizce bu karar adil mi? Bir bebeğin hayatının bedeli gerçekten bu kadar hafif mi olmalı? Yoksa hukuk sistemimiz, bu tür trajedilerde daha caydırıcı önlemler mi almalı?
