Gözlerindeki endişeyi tarif etmek kelimelerin kifayetsiz kaldığı o derinlikte. Bir anne yüreğinin nasıl paramparça olduğunu anlatıyor, sesi titreyerek. Kızının yaşadıkları karşısında çaresizliğin en ağır halini yaşıyor.
"Artık dayanamıyorum" diye fısıldıyor, "Her sabah okula gönderirken içimde bir şeyler kopuyor. Acaba bugün ne olacak? diye düşünmekten yoruldum."
Hayatı Zehir Eden Gerçek: Akran Zorbalığı
O küçük kızın dünyası, sınıf arkadaşlarının acımasız davranışlarıyla altüst olmuş. İsim takmalar, dışlamalar, alaylar... Hepsi bir araya gelince hayat çekilmez bir hal almış. Anne ise çaresiz, "Evladımı kaybetmek istemiyorum" diyor gözleri dolu dolu.
Bu sadece bir ailenin değil, aslında hepimizin meselesi. Zira akran zorbalığı günümüzde giderek yaygınlaşan sessiz bir bela. Çocukların ruh dünyasında onarılması güç yaralar açıyor.
Peki Ne Yapmalı?
- Çocuğunuzdaki değişimleri fark edin - içine kapanma, okul reddi, uyku sorunları
- Okul yönetimiyle iletişim kurmaktan çekinmeyin
- Profesyonel destek almayı ertelemeyin
- En önemlisi: Çocuğunuza inanın ve onu dinleyin
Uzmanların dediği gibi, zorbalık asla "çocuk işi" değil. Ciddiye alınması gereken, müdahale edilmezse geri dönülemez sonuçlar doğurabilen bir mesele.
O anne şimdi diyor ki: "Uyanık olun. Benim yaşadıklarımı başka aileler yaşamasın." Belki de hepimizin kulak vermesi gereken bir uyarı bu.
