Tekirdağ'da yaşanan ve insanın yüreğini burkan bir olay, annelik içgüdüsünün nasıl yok sayılabileceğini tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdi. Öyle ki, bir anne -evet, anne diyorum çünkü biyolojik olarak öyle- henüz iki aylık minik yavrusunu neredeyse tanımadığı birinin kucağına bırakıp sırra kadem basmayı tercih etti.
Olay, Süleymanpaşa ilçesinde bir sokakta meydana geldi. Görgü tanıklarına göre, genç kadın bebeğini bir yabancı vatandaşa uzatırken yüz ifadesinde en ufak bir pişmanlık emaresi yoktu. Sanki sıradan bir paket teslim ediyormuşçasına soğukkanlıydı. İnanılır gibi değil, değil mi?
O Anlar Güvenlik Kamerasında
Olayın gerçekleştiği anları kaydeden güvenlik kamerası görüntüleri ise durumun vahametini tüm çıplaklığıyla ortaya koyuyor. Görüntülerde, genç kadının bebeğini teslim ettikten sonra hiç tereddüt etmeden oradan uzaklaştığı net bir şekilde görülüyor. Adeta bir yükten kurtulmuş gibiydi -ki bu düşünce bile insanın tüylerini diken diken etmeye yetiyor.
Peki ya bebek? Minik yavru, bu acımasız terk edilişin ardından sağlık durumunun kontrol edilmesi için hastaneye götürüldü. Neyse ki fiziksel olarak sağlıklı durumda. Ama ya psikolojisi? İnsan düşünmeden edemiyor...
Sosyal Medya Ayağa Kalktı
Olayın duyulmasının ardından sosyal medya adeta çığ gibi büyüyen tepkilere sahne oldu. Kullanıcılar, "Bu nasıl bir vicdansızlık?" diye sorarken, bir yandan da küçük bebeğin akıbeti için endişelerini dile getirdiler. Kimi annelik duygusunun kutsallığına vurgu yaparken, kimi de bu tür vakaların cezasız kalmaması gerektiğini savundu.
Aslında bu olay, toplum olarak üzerinde düşünmemiz gereken çok önemli bir konuyu daha gündeme getirdi: Psikolojik destek mekanizmalarının yaygınlaştırılması ve özellikle genç annelerin bu tür desteklere nasıl ulaşabileceği meselesi. Belki de önleyici tedbirler, bu tür trajedilerin yaşanmasını engelleyebilir.
Emniyet yetkilileri, kayıp anne için kapsamlı bir çalışma başlattı. Fakat insan ister istemez düşünüyor: Böyle bir şeyi yapabilen bir insan, bulunduğunda ne hissedecek? Pişmanlık mı, yoksa rahatlama mı? Cevabını bilmek gerçekten zor.
Minik bebeğe gelince... O, belki de hayatının en acımasız anını yaşadı henüz iki aylıkken. Umarım ileride kendisine sevgiyle sarılacak, gerçek bir aile bulur. Çünkü her çocuğun buna hakkı var -özellikle de böyle zor bir başlangıç yapmış olanların.
