O gün her şey normal başlamıştı aslında. Havada baharın o hafif meltemi, kuş cıvıltıları... Kim bilebilirdi ki o sıradan park gününün böyle trajik bir sonla biteceğini?
Görgü tanığı Ahmet Bey -ki kendisi emekli bir öğretmen- o anları anlatırken hâlâ sesindeki titremeyi kontrol edemiyor. "Önce garip sesler duydum" diyor ve ekliyor: "İnsanın içine işleyen türden, tarifi zor bir şeydi."
Son Dakikaların Şahitliği
Ahmet Bey'in anlattığına göre, genç kız bankta otururken aniden rengi değişmiş. "Yüzünde bir acı ifadesi belirdi, elleriyle göğsünü tuttu" diye devam ediyor. İşte o anda her şey çok hızlı gelişmiş.
- Önce yardım çağırmışlar ama yetişememişler
- Çevredekiler şaşkınlık içinde kalmış
- O sırada ambulans yoldaymış zaten
Aslında en acı tarafı şu: Hiranur tam iki gündür kayıp olarak aranıyormuş. Ailesi onu bulmak için her yere başvurmuş, sosyal medyada paylaşımlar yapılmış. Ve işte bulunduğunda... hayatını kaybetmişti.
"Keşke Daha Erken Yardım Edebilseydik"
Ahmet Bey'in gözlerindeki o pişmanlık ifadesi insanın yüreğini burkuyor. "Belki de bir dakika önce müdahale edebilseydik" diye düşünüyor sürekli. Ama kim suçlayabilir ki onu? O anki şaşkınlık ve panik içinde herkes donup kalmış.
Parkta oynayan çocuklar, yürüyüş yapan yaşlı çift, koşu yapan gençler... Hepsi o an ne yapacaklarını bilememiş. İnsan böyle anlarda nasıl davranacağını gerçekten biliyor mu?
Ambulans geldiğinde artık çok geçti. Doktorlar ellerinden geleni yaptılar ama... İşte o 'ama'nın arkasındaki acı gerçek: Hiranur'u kaybetmiştik.
Ailenin Çağrısı ve Toplumsal Duyarlılık
Bu olay aslında hepimize bir kez daha gösterdi ki, kayıp insanların aranmasında toplumsal duyarlılık ne kadar önemli. Ailenin yürek burkan çağrıları maalesef yeterince dikkat çekememişti belki de.
Peki ya sonra? Şimdi bir aile yasta, bir genç hayat kaybetti ve bir toplum olarak bizler bu acıyla baş etmeye çalışıyoruz. Belki de ders alınacak çok şey var bu trajediden.
Son söz olarak şunu söyleyebilirim: Hayat gerçekten kıymetini bilmemiz gereken, bize verilmiş en değerli hediye. Ve Hiranur'un hikayesi bunu bir kez daha hatırlattı hepimize.
