Yozgat'ın sessiz sokaklarında dört gündür devam eden bir arama telaşı var. Kaybolan yaşlı adamın izini süren ekipler, adeta iğneyle kuyu kazıyor. Sabahın erken saatlerinden gece yarısına kadar süren çalışmalarda, her taşın altına bakılıyor.
Komşular, "Daha dün bahçesinde çayını yudumluyordu" diye anlatıyor. Kimse böyle bir şey beklemiyordu. Birdenbire ortadan kayboluvermişti. Belki de hafızasıyla ilgili bir sorun yaşadı, kim bilir?
Her Yer Taranıyor
Jandarma, polis, AFAD ve gönüllüler... Hepsi tek yürek oldu. Ormanlık alanlar, terk edilmiş binalar, su kanalları - hiçbir yer atlanmıyor. Drone'lar havadan, köpekler karadan destek veriyor. "Bulacağız" diyorlar, ama sesleri giderek kısılıyor.
Dört gün oldu. Dört uzun, yorucu gün... Ailesi her an umutla pencereden bakıyor. "Babam soğuğa dayanamaz" diye titreyen sesle konuşuyor kızı. Hava sıcaklığı geceleri sıfırın altına düşüyor. Zaman hızla akıyor.
Son Görüldüğü Yer
En son kırmızı kazağını giymiş halde görülmüş. Belediyenin karşısındaki bakkalda sigara almış. O günden beri iz yok. Kayıp ilanları her yere asıldı. Sosyal medyada binlerce paylaşım yapıldı. Yine de bir ipucu yok.
Yetkililer, "Vatandaşlarımızdan duyarlı olmalarını rica ediyoruz" diyor. Belki bir çift göz, kırmızı kazağı fark edecek. Belki de şu an bir ahırda, bir mağarada yardım bekliyordur. Kim bilir?
Bu tür olaylar insanı düşündürüyor. Yaşlılarımıza nasıl daha iyi bakabiliriz? Hafıza problemleri olanlar için ne gibi önlemler almalıyız? Belki de bu acı tecrübeden ders çıkarmalıyız.
