Hani derler ya, hayat bazen en acımasız sürprizleri yapıyor insana. İşte o acı gerçek, Çankırı'nın yüreğine bir hançer gibi saplandı geçtiğimiz günlerde. Astsubay Üstçavuş Musa Kılıç, görevi başındayken trafik kazasında hayatını kaybetti. Aman Allah'ım, düşünsenize - bir anda her şey bitiveriyor.
Oğlunun cansız bedeni Çankırı'ya getirildiğinde, ailenin çektiği acıyı tarif etmek kelimelerle mümkün değil. Sanki bütün şehir yasa bürünmüştü. Cenaze namazı, Çankırı Merkez Yeni Camii'nde kılındı ve tabut omuzlarda taşınırken, gözyaşları sel olup aktı. İnsan görünce anlıyor - vatan için canını feda edenlerin değeri bambaşka.
Bir Şehrin Matem Günü
Cenaze alanına gelen kalabalık inanılmazdı. Askeri erkan, siyasetçiler, sivil toplum kuruluşları ve sade vatandaşlar... Hepsi oradaydı. Vali Yardımcısı, Belediye Başkanı, Garnizon Komutanı - herkes son görevini yerine getirmek için bir aradaydı. Şu anı düşünüyorum da, gerçekten yürek burkan sahnelerdi.
Tabutun üzerine Türk bayrağı örtülmüştü - o kırmızı beyazlık, bir kahramanın son yolculuğuna eşlik ediyordu. Törende konuşan yetkililerin seslerindeki titreme, hepimizin yüreğine işliyordu. "Vatan sağ olsun" sözü burada anlam buluyordu işte.
Ailenin Tarifsiz Acısı
En zoru da ailenin halini görmekti. Babası, annesi, eşi - her biri kendi dünyasını kaybetmiş gibiydi. Şu hayatta en acı şey ne olabilir ki? Evladını toprağa vermekten daha büyük acı var mı? Cenaze sonrası taziyeleri kabul ederken, aile fertlerinin yüzlerindeki ifadeyi unutmak mümkün değil.
Musa Kılıç, Çankırı'nın yetiştirdiği yiğit evlatlarından biriydi. Görev aşkıyla dolu, vatanına bağlı bir askerdi. Şimdi o, memleketinin toprağında ebedi istirahatgahında. Geride kalanlara ise sadece sabır ve başsağlığı diliyoruz. Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.
