Gözyaşlarına boğulan bir anne, evladının izini sürmek için her gün yeniden doğuyor. Sirra Kadem isimli engelli gencin kayboluşu, adeta bir kabusa dönüştü. Sabahın ilk ışıklarıyla başlayan arayış, gün batımına dek sürüyor.
Oğlunu son gördüğü anı anlatırken sesi titriyor: "Kahvaltı yapıyorduk, sonra kapı çaldı..." Cümlesini bitiremiyor. Belki de bitirmek istemiyor. Çünkü o andan sonrası, karanlık bir bilinmeze dönüşmüş.
Bulutların Ardındaki Umut
Komşular, arkadaşlar, gönüllüler... Hepsi bir ağızdan "Sirra'yı bulacağız" diyor. Ama her geçen saat, umutları biraz daha eritiyor. Hastaneler, karakollar, otogarlar... Hiçbir iz yok. Sanki yeryüzüne hiç ayak basmamış gibi.
Annesinin gözlerindeki hüzün, kelimelere dökülemeyecek kadar derin. "Bazen rüyalarıma giriyor" diye fısıldıyor. "Gülüyor, ama konuşmuyor..."
Yürekleri Dağlayan Sorular
- Acaba sıcak bir yuvada mı?
- Yoksa soğuk sokaklarda mı kayboldu?
- Ya yardım istiyorsa da duyan yoksa?
Polis ekipleri, son görüldüğü mahalledenin çevresinde taramalarını genişletmiş durumda. Drone'lar, köpekler, termal kameralar... Her araç seferber edilmiş. Ama Sirra, sanki bu dünyadan silinmiş gibi.
Bir anne yüreği nasıl dayanır buna? Belki de en acı olan, cevapsız kalan sorular. Belki de en zoru, boş kalan sandalye.
