Hani derler ya, hayat bir anda değişiverir işte. Çorlu'da geçirdiği o lanet trafik kazası, genç teğmenin hayatını bir çırpıda aldı. Burak Kaan Çiçek ismi artı hepimizin yüreğine kazındı - henüz 25 yaşındaydı, hayatının baharındaydı.
Askeri tören için toplanan kalabalık, o genç yaşta toprağa verilen bir hayatın hüznünü yansıtıyordu adeta. Her biri ayrı bir hikaye, her biri ayrı bir acıydı oradaki yüzlerde. Askeri erkan, silah arkadaşları, ailesi... Hepsi aynı acının etrafında kenetlenmişti.
Son Veda Töreninde Duygusal Dakikalar
Çorlu 1. Ana Jet Üs Komutanlığı'ndaki tören - kelimelerle anlatması zor gerçekten. Taburu, o genç teğmeni son kez selamladı. Türk bayrağına sarılı naaşı, gözleri dolu dolu bakan yüzlerce insanın arasından geçerken zaman durmuştu sanki.
Şehitliğe doğru ilerleyen kortejde ne çok hikaye vardı kim bilir. Her biri Burak'ı farklı bir yönüyle hatırlıyordu: Kimi disiplinli askeri, kimi şakacı arkadaşı, kimi sevgi dolu oğlu...
Ailenin Acısı Tarifsiz
Anne-babanın evladını toprağa verişini izlemek - insanın yüreğini burkan, tarifsiz bir acı. O masmavi gökyüzü altında, o genç teğmenin ardından dökülen her damla gözyaşı, aslında kaybedilen tüm o hayalleri, umutları, planları anlatıyordu.
Belki de en acı tarafı şu: Burak'ın hayatı, tam da başlamak üzereyken sona erdi. Askeri kariyerinde yükselmeyi, ailesine daha iyi bir gelecek sunmayı, belki de bir gün kendi çocuklarını kucaklamayı hayal ediyordu. Hepsi o kader anında son buldu.
İnsan düşünmeden edemiyor - ne çok genç gidiyor böyle yollarda? Ne çok hayat, bir anlık dikkatsizlikle sönüveriyor? Burak'ın hikayesi aslında hepimize bir uyarı: Hayat kıymetli, her anına sıkı sıkı sarılmalı.
Cenaze töreni bitti, herkes evine döndü ama o acı hiç bitmeyecek. Çiçek ailesinin yüreğinde hep bir Burak şekli kalacak. O genç teğmen ise artı Çorlu topraklarında, vatanına hizmet etmenin gururuyla ebedi istirahatinde.
