Şanlıurfa'da bir işyerinde yaşananlar, sosyal medyayı ikiye böldü. Görüntülerde, çıraklara uygulanan tartışmalı bir yöntem dikkat çekiyor. İşveren, çırakların sırtına eliyle vururken bir yandan da kameralara gülümsüyor.
O anlar için ne demeli? Belki de "eğitim" adı altında yapılan bu uygulama, aslında pek çok şeyi anlatıyor. İşverenin "öpücük atıyorum" demesi ise işin tuzu biberi olmuş.
Zeki Müren'e Selam ve Sosyal Medya Fırtınası
Ortalık karıştı, çünkü işveren videosunda meşhur bir isme de selam yollamayı unutmamış: "Zeki Müren'e de selam ediyorum" demiş. Peki ya sonra? Tabii ki sosyal medya kullanıcıları bu duruma kayıtsız kalamazdı.
Kimileri "gelenek" dedi, kimileriyse "şiddet" diye isyan etti. O videoyu izleyen herkesin aklında aynı soru: Bu gerçekten de kabul edilebilir bir davranış mı?
Çıraklık Eğitimi mi, İşyerinde Şiddet mi?
Aslında mesele sadece birkaç şaka ya da gelenekten ibaret değil. Meselenin özünde, çıraklık eğitiminin sınırları yatıyor. Acaba nerede durmalı? Ne zaman "eğitim" biter, "şiddet" başlar?
Uzmanlar bile bu konuda ikiye bölünmüş durumda. Bazıları bunun masum bir gelenek olduğunu söylerken, diğerleri çocuk işçiliği ve psikolojik şiddet sınırlarını hatırlatıyor.
Şanlıurfa Esnaf ve Sanatkarlar Odası yetkilileri konuya ilişkin açıklama yapmak zorunda kaldı. "Bizim kültürümüzde yeri var" diyenler de oldu, "Bu artık değişmeli" diyenler de.
Sonuç olarak, o video sadece birkaç saniyelik görüntüden ibaret değil. Aslında bu topraklardaki çıraklık kültürünün bir yansıması. Belki de zamanı geldi de geçiyor bile - bu tür uygulamaları yeniden düşünmenin tam sırası.
