Gözlerini açtığında, yüzündeki kesiklerin acısıyla irkildi. Etrafındaki beyaz duvarlar ve keskin hastane kokusu, yaşadığı kabusu hatırlattı ona. Bir aslanla göz göze gelmek... Kimin aklına gelirdi ki?
"Rüyalarımda bile onunla boğuşuyorum," diyor sesi titreyerek. Sanki o korkunç an, beynine kazınmış gibi. Pençeler, dişler, kükreme... Ve sonra, karanlık.
O Anı Hatırlamak
Doktorların "şans eseri" dediği bir kurtuluş bu. Aslanın saldırısına uğrayan pek çok insanın aksine, hayatta kalmayı başarmış. Peki nasıl? "Bilmiyorum," diyor omuz silkiyor. "Belki de içgüdülerim..."
Yaraları iyileşiyor belki ama psikolojik izler derin. Geceleri uyuyamıyor, en ufak bir sesle irkiliyor. "Artık ormanda yürüyüşe çıkmak bile istemiyorum," diye ekliyor iç çekerek.
Hayata Yeniden Bağlanma Mücadelesi
Psikologlar, bu tür travmaların aşılmasının zaman aldığını söylüyor. Peki ya o? "Her gün biraz daha iyi olmaya çalışıyorum," diyor. "Ama bazen..." Cümlesini tamamlayamıyor.
- Terapi seanslarına devam ediyor
- Ailesinin desteği sayesinde ayakta duruyor
- "Bir gün belki affedebilirim" diye umut ediyor
Bu hikaye sadece bir hayatta kalma öyküsü değil. Aynı zamanda insan ruhunun ne kadar dayanıklı olabileceğinin de kanıtı. Belki de gerçek mucize, yaraların iyileşmesi değil, yaşama sevcinin yeniden filizlenmesi...
