Gecenin karanlığına inat, fenerlerin ışığıyla yollarını aydınlatan o isimsiz kahramanlar yine iş başında. Kimi zaman bir depremin enkazında, kimi zaman sel sularının ortasında... Onlar için hiçbir zorluk yeterince büyük değil.
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte hareketlenen ekipler, adeta bir karınca azmiyle çalışıyor. "Belki bir can daha kurtarırız" umuduyla, ter döküyorlar. Ellerindeki teknolojik ekipmanlar kadar, içlerindeki insanlık ateşi de onları ayakta tutuyor.
Zorlu Koşullar, Yılmaz Ruhlar
Hava sıcak mı? Soğuk mu? Önemli değil. Yağmur mu yağıyor? Fark etmez. Onlar için tek önemli olan şey: hayat kurtarmak. Bazen 48 saat uykusuz, bazen aç... Ama asla yılgın değiller.
Bir kurtarma görevlisinin dediği gibi: "Bizim mesai saatimiz yok. Bir canın sesini duyduğumuz an, orada olmalıyız." İşte bu yüzden, Türkiye'nin dört bir yanında gece gündüz demeden çalışıyorlar.
Teknoloji ve Tecrübe Elele
Artık işler biraz daha kolay - tabii 'kolay' kelimesini kullanmak ne kadar doğruysa. Termal kameralar, dinleme cihazları, özel köpekler... Hepsi devrede. Ama en önemlisi yine de o tecrübeli gözler.
- Bir çatlak nasıl okunur?
- Enkaz altından gelen en ufak ses nasıl yorumlanır?
- Riskler nasıl hesaplanır?
Bunları ancak yılların verdiği deneyimle öğrenebilirsiniz. Ve bu ekipler, tam da bu yüzden paha biçilmez.
Son bir yılda yüzlerce operasyon... Binlerce saat eğitim... Onlarca kurtarılan hayat. İstatistikler soğuk gelebilir, ama arkasındaki emek ve özveri asla.
Halkın Desteği Şart
Peki ya biz? Biz ne yapıyoruz? Belki profesyonel ekipler kadar donanımlı değiliz, ama destek olmanın binbir yolu var:
- Afet bölgelerine gereksiz yere gitmemek
- Sosyal medyada doğru bilgi paylaşmak
- Bağış yapmak
- Çevremizdekileri bilinçlendirmek
Unutmayalım: Afetlerde en büyük gücümüz birlikte hareket etmek. Ekipler ne kadar donanımlı olursa olsun, halkın desteği olmadan başarı şansı düşük.
O yüzden, bir dahaki sefere o kurtarma ekiplerini görürseniz - belki bir haber fotoğrafında, belki sokakta - içinizden bir teşekkür geçirin. Çünkü onlar, biz uyurken bile nöbetteler...
