Güneydoğu Asya'nın bu tropik cenneti, bayrağıyla da göz kamaştırıyor. Kırmızı ve beyazın bu uyumu tesadüf değil - her rengin altında yüzyıllara dayanan bir hikâye yatıyor.
Renklerin Dili
Beyaz, tertemiz bir sayfa gibi duruyor üstte. Ama altındaki kırmızı, adeta bir volkan gibi kaynıyor. Bu iki renk, 13. yüzyılda kurulan Majapahit İmparatorluğu'na kadar uzanan bir gelenek aslında. Hollanda sömürgesi döneminde yasaklansalar da, 1945'te bağımsızlıkla birlikte yeniden hayat buldular.
İlginç bir detay: Endonezyalılar bayrağa "Sang Saka Merah Putih" diyor. Yani "Kutsal Kırmızı-Beyaz".
Simgesel Yük
- Kırmızı: Cesaretin ve insan bedeninin fiziksel yönünün temsili
- Beyaz: Ruhun saflığı ve manevi boyutun simgesi
Bayrak oranları konusunda da titizler: 2:3 boyutunda olmak zorunda. Yani eni 2 birimse, boyu mutlaka 3 birim olacak. Aksi takdirde "resmi" sayılmıyor.
Monako bayrağıyla neredeyse ikiz gibi görünseler de - küçük bir fark var tabii. Endonezya bayrağı biraz daha "tıknaz", oranları farklı yani.
Bayrak Protokolü
Endonezya'da bayrağa saygı işi ciddiye alınıyor. Yırtık veya solmuş bayrak asmak büyük ayıp. Sabah 08.00'de göndere çekilip, akşam 18.00'de indiriliyor. Yağmurlu havada ise dışarıda bırakılmıyor - saygısızlık olarak görülüyor çünkü.
Bir de şu var: Bayrağı asla yere değdirmemek lazım. Hatta özel törenlerde, bayrağı taşıyan kişi özel bir kıyafet giymek zorunda. Detaylara bu kadar önem vermeleri, bayrağın ne kadar kutsal sayıldığını gösteriyor aslında.
