Yok artık diyorsunuz değil mi? Haklısınız da. İstanbul'da, Ankara'da, İzmir'de - neredeyse her yerde - kiracılar için durum içler acısı. Ev sahipleri adeta sınır tanımıyor. Her ay yeni bir masraf, her ay yeni bir talep. İnsanın sabrını zorluyorlar, vallahi.
Bakın şu işe: normalde 5-6 bin lira olan daireler için artık 15-20 bin lira isteniyor. Hadi canım! Bu ne cüret? Milletin cebinden çıkan para neredeyse asgari ücretin üç katı. Nasıl ödeyeceksin? Nereden bulacaksın?
Bitmeyen İstekler Zinciri
Aslında mesele sadece kira zammı değil. Ev sahipleri öyle taleplerle geliyor ki... Mesela:
- Aidatı kiracı ödesin - ki zaten ödüyorsun
- Vergileri kiracı yatırsın - bu da yeni moda
- Küçük bir tamir için bile hemen para isteyin - sanki ev kendiliğinden bozuluyor
- Depozitoyu neredeyse kira kadar yapalım - bir de üstüne teminat mektubu
Daha neler neler. İnsan ev ararken kendini pazarlık yapmış gibi hissediyor. Her şeyin bir sınırı olmalı ama değil mi?
200 Bin Lira Sınırı Aştı
Geçen gün bir arkadaşım anlattı - inanamadım. 2+1 bir daire için ev sahibi tam 200 bin lira peşin istemiş. Neymiş? "Kira artışlarına karşı güvence"ymiş. Peki ya kiracının güvencesi? Onu kim düşünecek?
İşin komik tarafı (aslında hiç komik değil), bu talepler sadece lüks semtlerde değil. Kenar mahallelerde bile aynı hikaye. Herkes birbirini kopyalıyor sanki.
Kiracılar Ne Yapmalı?
Peki çözüm? Hiç kolay değil ama:
- Öncelikle sözleşmeyi iyi okuyun - madde madce
- Yasal haklarınızı öğrenin - bilgisizlik pahalıya patlar
- Ev sahibiyle açık iletişim kurun - bazen işe yarıyor
- Gerekiyorsa hukuki destek alın - çekinmeyin
Belki de en önemlisi: pes etmeyin. Haklarınızı arayın. Çünkü bu işin sonu görünmüyor maalesef.
Son bir not: ev arayanlara kolay gelsin diyeceğim ama... Gerçekten zor günlerden geçiyoruz. Umarım bu kiralar bir gün düzelir de rahat bir nefes alırız.
