Güneşin Karadeniz’e veda ettiği o saatlerde, Akçaabat’ın sokakları bir başka coşkuyla doldu taştı. 33 yıldır süren bu geleneğin bu yılki halkası da, izleyenlere adeta bir kültür şöleni yaşattı. Kimi zaman yerel ezgiler, kimi zaman coşkulu horonlar… Festival, her yaştan insanı bir araya getirmeyi başardı.
Bir Hafta Boyunca Sanat ve Eğlence
Tam bir hafta süren etkinlikler boyunca, Akçaabat’ın meydanları adeta bir açık hava sahnesine dönüştü. Yerel sanatçıların yanı sıra, yurt dışından gelen gruplar da performanslarıyla büyük beğeni topladı. Özellikle Gürcistan ekibinin sergilediği danslar, izleyicilerden tam not aldı.
Peki ya müzik? Ah, o müzik öyle güzel yankılandı ki… Tulumun o içli sesi, kemençenin hüzünlü nağmeleriyle birleşince, insan ister istemez kendini Karadeniz’in o eşsiz atmosferine kaptırıverdi.
Kapanışta Coşku Dorukta
Final gecesinde ise her şey daha bir renkliydi. Sahneye çıkan yerel gruplar, o kadar içten performans sergilediler ki, seyirciler adeta kendilerinden geçti. Öyle ki, son horonda neredeyse tüm izleyiciler ayağa kalkıp oynadı – kim bilir, belki de festivalin en güzel anı buydu.
Organizasyon komitesi başkanının dediği gibi: "Biz burada sadece bir festival düzenlemiyor, kültürümüzü yaşatıyoruz." Ve gerçekten de öyle oldu. 33 yıllık bu gelenek, gelecek nesillere aktarılmak üzere bir kez daha başarıyla tamamlandı.
Bir sonraki festival için şimdiden heyecanlanmamak elde değil. Akçaabat, seneye yine aynı coşkuyla buluşmak üzere!
