Bir zamanlar her evde çıkrıkların döndüğü, tezgâhların şakırdadığı günler geride kaldı. Ama bir köy, bu kadim geleneği yaşatmak için direniyor adeta. Coğrafi işaretli halılarıyla ünlü bu yerleşimde, ustalar ellerindeki ipliği geleceğe dokuyor.
"Eskiden her genç kızın çeyizinde mutlaka bir halı olurdu" diyor 65 yaşındaki Fatma teyze, gözlerinde o günlerin özlemiyle. "Şimdi ise biz bir avuç insan kaldık bu işi sürdüren."
Bir İpliğin Peşinde Ömür Tüketmek
Bu halılar öyle sıradan değil. Yünleri yerel koyunlardan, boyaları kök boyasıyla hazırlanıyor. Desenler ise -kim bilir kaç kuşaktır- aynı motifleri taşıyor. "Bir metrekare halı için bazen bir ay uğraşıyoruz" diye anlatıyor genç dokumacı Ayşe. "Ama değiyor."
İşin sırrı, sabırda gizli. Her düğüm, her ilmek özenle atılıyor. Ustalar, "Yanlış bir ilmek tüm halının ruhunu bozar" diyorlar. Bu yüzden bazen bir günde sadece bir avuç kadar ilerleyebiliyorlar.
Geleceğe Dokunan Eller
Köyde açılan kurslar sayesinde gençler de bu sanata ilgi duymaya başlamış. "İlk başta sıkıcı geliyor" diye itiraf ediyor 18 yaşındaki Mehmet. "Ama zamanla işin büyüsüne kapılıyorsunuz."
Belediye de bu kültürel mirası korumak için projeler geliştiriyor. Köy meydanına kurulan tezgâhlarda turistlere canlı dokuma gösterileri yapılıyor. "Bu halılar sadece bir ürün değil" diyor belediye başkanı. "Bizim kimliğimiz, geçmişimizle geleceğimiz arasında bir köprü."
Peki ya gelecek? Fatma teyze umutlu: "Bu sanat asla ölmez. Belki azalır, ama kaybolmaz." Köyün daracık sokaklarında çıkrık sesleri hâlâ yankılanıyor çünkü.
