Kim unutabilir ki o sahneyi? Hani şu, Adile Naşit'in elinde tepsisiyle kapıdan girdiği an... Şekerpare, Türk sinemasının belki de en tatlı anılarından birine imza atan filmlerden biri. Peki bu unutulmaz yapım hangi yılların ruhunu yansıtıyordu?
Bir Dönemin Ruhu: 1980'lerin Sıcaklığı
Tam olarak 1983 yılında, İstanbul'un o meşhur sokaklarında çekildi Şekerpare. Filmin setleri öyle rastgele yerler değildi hani – Fatih'in arnavut kaldırımlı daracık sokakları, o dönemin mahalle kültürünü yansıtması için bilinçli seçilmişti. (Ki zaten filmdeki o samimiyet de buradan geliyor bence.)
Efsane Kadro: Kimler Yoktu Ki?
Şu kadroya bakın:
- Adile Naşit (Tabii ki! O olmazsa olmazdı)
- Şener Şen (Komik mi dramatik mi, karar veremediğimiz o performansıyla)
- Ayşen Gruda (Kim unutur 'Naciye'yi?)
- İlyas Salman (Her zamanki gibi mahallenin delikanlısı)
Ve daha niceleri... Bugün baktığımızda aslında Türk sinemasının altın jenerasyonunun bir arada olduğunu fark ediyoruz. Ne çekimlerdi o çekimler! Anlatılara göre set adeta bir aile ortamıymış – ki zaten filmdeki samimiyetin sırrı da bu olsa gerek.
Neden Hâlâ İzliyoruz?
Düşünsenize, neredeyse 40 yıl önce çekilmiş bir filmden hâlâ keyifle bahsediyoruz. Belki de sırrı, o dönemin saf eğlence anlayışında yatıyor. Bugünün aksine özel efektlerle değil, karakterlerin gücüyle ayakta duran bir yapım Şekerpare.
Bir de şu var tabii: O dönemin İstanbul'u artık yok. Film, kaybolan bir kültürün belgeseli gibi aslında. Mahalle bakkalları, komşuluk ilişkileri, sokak oyunları... Hepsi birer tarih belgesi niteliğinde.
Son bir not: Eğer siz de 'Acaba izlesem mi?' diye düşünüyorsanız, cevabım net – bir an önce izleyin! Çünkü bazı filmler vardır, sadece eğlendirmez, aynı zamanda içinizi ısıtır. Şekerpare tam da böyle bir şey işte.
