Gazze'de durum gerçekten içler acısı. Sağlık altyapısı adeta yerle bir olmuş durumda ve insanlar en temel tıbbi hizmetlere bile ulaşamıyorlar. Sanki zamanın geriye sardığı bir kâbusun içindeyiz.
Dünya Sağlık Örgütü'nün son verileri gözler önüne seriyor ki, bölgedeki hastanelerin neredeyse dörtte üçü artık çalışmıyor. Geriye kalanlar ise -ki onlar da perişan halde- adeta birer revir gibi çalışıyor. Elektrik kesintileri, su sıkıntısı ve en basit tıbbi malzeme eksikliği derken, sağlık çalışanları mucizeler yaratmaya çalışıyor.
İlaç Stokları Tükenmiş Durumda
Kronik hastalar için durum daha da vahim. Diyabet, hipertansiyon ve kanser ilaçları bulunamıyor. Eczanelerde raflar bomboş. İnsanlar, hayatta kalabilmek için eski ilaçlarını kullanmaya çalışıyor ya da bitkisel çözümlere yöneliyorlar - ki bu da çoğu zaman faydadan çok zarar getiriyor.
Ameliyathanelerde durum daha da iç karartıcı. Sterilizasyon malzemeleri yok denecek kadar az. Cerrahi müdahaleler adeta bir mücadeleye dönüşmüş. Doktorlar, "ya yaparsın ya da ölür" ikilemiyle karşı karşıya kalıyorlar her gün.
Sağlık Çalışanları Tükenmiş Durumda
36 saat aralıksız çalışan doktorlar, hem fiziksel hem de psikolojik olarak tükenmiş durumdalar. Kendi ailelerinin güvenliğinden endişe ederken, bir yandan da hastalarını kurtarmaya çalışıyorlar. Gerçek bir kahramanlık öyküsü ama kimse bunu yazmıyor.
Uluslararası yardım kuruluşlarının bölgeye girişi ise neredeyse imkânsız. Gıda ve ilaç yardımları sınırlı miktarda ve düzensiz olarak ulaşabiliyor. Bu da yetmiyormuş gibi, dağıtım ağında yaşanan sorunlar yardımların ihtiyaç sahiplerine ulaşmasını engelliyor.
BM yetkilileri durumu "insanlık dramı" olarak nitelendiriyor ama kelimeler yetersiz kalıyor. Sokaklarda yardım bekleyen insanların gözlerindeki çaresizlik, anlatılması güç bir acının resmini çiziyor.
