Şu rakam insanı gerçekten düşündürüyor: OECD verilerine göre, bizim ülkemizdeki her 100 kişiden tam 47'si her yıl acil servislere başvuruyor. Bu, inanılmaz bir oran! Avrupa'nın geri kalanını fersah fersah geride bırakmış durumdayız - ki bu konuda birinci olmak pek de gurur verici sayılmaz doğrusu.
Peki neden böyle? İnsanlar neden en ufak bir rahatsızlıkta soluğu acillerde alıyor? Aslında cevap o kadar da basit değil. Kimi zaman aile hekimlerine ulaşmakta yaşanan zorluklar, kimi zaman hastanelerdeki randevu kuyruklarının bitmek bilmezliği, kimi zaman da 'aman bir şey çıkarsa' endişesi...
Aslında Acil Olmayan 'Acil' Vakalar
Gerçek şu ki acil servislerdeki yoğunluğun önemli bir kısmı, aslında acil olmayan vakalardan kaynaklanıyor. Basit bir soğuk algınlığı, hafif bir baş ağrısı ya da check-up isteği için gelenler yüzünden, gerçekten acil müdahale gerektiren hastalar maalesef beklemek zorunda kalıyor.
Doktorların dilinden düşürmediği bir cümle var: "Acil servisler, hastane kapılarının bekleme odası değildir." Haklılar da. Acil servisler, hayati risk taşıyan, zamanla yarışılan durumlar için var. Ama gelin görün ki bu mesaj bir türlü tam anlamıyla karşılık bulamıyor.
Çözüm Yolları Neler?
Peki bu kısır döngü nasıl kırılır? İşte birkaç öneri:
- Aile hekimliği sisteminin güçlendirilmesi: İnsanların ilk başvuracağı nokta aile hekimleri olmalı
- Sağlık okuryazarlığının artırılması: Hangi durumun acil, hangisinin olmadığını bilmek
- Tele-sağlık hizmetlerinin yaygınlaştırılması: Online danışmanlık imkanları
- Hastane randevu sistemlerinin iyileştirilmesi: Daha kısa sürede randevu alabilmek
Sonuç olarak, acil servislerdeki bu yoğunluk sadece bir sayıdan ibaret değil. Bu, aslında tüm sağlık sistemimizin bir aynası. Ve bu aynada gördüklerimiz, üzerinde ciddiyetle düşünmemiz gereken şeyler söylüyor bize.
Unutmayalım: Acil servisler hayat kurtarmak içindir. Onları doğru kullanmak ise hepimizin sorumluluğu.
