Düşünün bir an. Koridorlar hasta yataklarıyla dolu, ameliyathaneler geçici koğuşlara dönüşmüş, bir yatakta üç hasta birden tedavi görmeye çalışıyor. Gazze'deki hastanelerde artık 'doluluk oranı' diye bir kavram kalmadı desek yeridir.
Rakamlar öyle göz korkutucu ki: %300'ü aşan yatak doluluk oranları. Evet, yanlış duymadınız. Normal kapasitenin üç katı hasta var bu hastanelerde. Nasıl baş ediyorlar derseniz, cevabı basit: Edemiyorlar.
Doktorların ifadeleriyle durum daha da netleşiyor. "Artık hastaları yere seriyoruz" diyor bir acil servis çalışanı. "Sterilizasyon? Unutun gitsin. Temiz çarşaf bulmak bile lüks oldu."
İlaç Stoğu Tükenmek Üzere
Operasyonlar anestezi olmadan yapılıyor. Ağrı kesiciler bitmiş durumda. Antibiyotikler ise sadece en kritik vakalar için saklanıyor. Bir hemşire, "Çocuklara ağrı kesici verememek en kötüsü" diye fısıldıyor, gözleri dolarak.
Elektrik kesintileri zaten sürekli. Jeneratörlerin yakıtı da tükenmek üzere. Yoğun bakım üniteleri tam anlamıyla bir çilehane. Solunum cihazları paylaşılıyor - tabi çalıştıkları sürece.
Uluslararası Toplum Ne Yapıyor?
BM ve Kızılay yetkilileri durumu "insanlık trajedisi" olarak nitelendiriyor. Ancak somut adımlar hâlâ yetersiz. Yardım konvoyları sınırlı sayıda ve ihtiyacın yanında devede kulak kalıyor.
Dünya Sağlık Örgütü'nün son açıklaması ise durumun vahametini gözler önüne seriyor: "Gazze'deki sağlık sistemi çökmüştür." Bu kadar net.
Peki ya insanlar? Onlar da dayanma gücünün sınırlarını zorluyor. "Ölmemek için savaşıyoruz" diyor genç bir baba, yaralı kızının başında beklerken. Sessizliği ise her şeyden daha çok şey anlatıyor.
