Hani derler ya, hayat bazen en güçlü görünenlere bile acımasız darbeler indirir. İşte o darbelerden birini daha yaşadık, hem de tam göğüs göğüse mücadele eden bir kahramanın hayatında.
Uzun süredir kanserle boğuşan bir polis memuru, tedavi sürecinin ortasında, tam da herkesin iyileşeceğini umduğu bir sırada hayata gözlerini yumdu. Şu hayatın acımasız ironisine bakın ki, suçlulara karşı dimdik duran bu yiğit, hastalık karşısında yenik düştü.
Mücadele Dolu Günler
Tedavi süreci -inanın bana- hiç de kolay geçmemişti. Kemoterapi seansları, hastane koridorlarında geçen bitmek bilmeyen günler, umutla beklenen kontroller... Hepsi, hepsi bu vefat haberiyle birlikte anlamını yitirdi adeta.
Meslektaşları arasında sevilen, işine tutkuyla bağlı bir isimdi. Şimdi onu kaybetmenin ağırlığı, tüm polis camiasını derinden sarstı. Kimi koridorda gözyaşlarını tutamıyor, kimi eski anıları yad ediyor - insanın içini acıtan türden.
Son Veda
Cenaze töreninde yaşananlar görülmeye değerdi doğrusu. Üniforması içinde son yolculuğuna uğurlanan bu kahraman için yüzlerce kişi toplanmıştı. Her biri farklı hikayelerle gelmişti belki, ama hepsinin yüreğinde aynı acı vardı.
Şu kanser illeti -affedersiniz- gerçekten can yakıyor. En güçlü görünenleri bile savurup atıyor hayatın sahnesinden. Polis memurunun ailesine, sevenlerine ve tüm meslektaşlarına başsağlığı diliyorum ben şahsen.
Hayat böyle işte... Bazen en umutlu olduğunuz anda, en acı sürprizleri yapıyor insana. Geride kalanlara düşen, bu acıyı birlikte göğüslemekten başka ne olabilir ki?
