İstanbul'un kültür sanat hayatında silinmez izler bırakan, neredeyse herkesin 'hocam' diye hitap ettiği o kıymetli isim, Şüheyla Altmışdört, aramızdan ayrıldı. Derin bir hüzün... Öyle sıradan bir vedanın çok ötesinde, adeta bir dönemin kapanışı gibi.
Bebek Camii'nde kılınan öğle namazına müteakip son yolculuğuna uğurlanan Altmışdört, geride sayısız öğrenci ve seven bıraktı. Camii avlusunu dolduran kalabalık, sadece bir hocalarını değil, aynı zamanda hayatlarına dokunmuş bir rehberi kaybetmenin hüznünü taşıyordu yüzlerinde.
Bir Nesle Işık Oldu
Kimdi bu kadar çok sevilen, bu denli derin saygı gören Şüheyla Hanım? Anlatması zor... Öyle bildiğiniz hocalara benzemezdi. Ders anlatırken kelimeler adeta dans ederdi dilinde. Öğrencilerinin -ki arasında Türk sinemasının dev isimleri de vardı- anlattığına göre, onun dersleri sadece bilgi aktarımı değil, bir tür hayat okuluydu.
Nazik mi nazik... Bilgisi okyanus gibi derin... Her soruya sabırla, gülümseyerek cevap verişi hâlâ hafızalarda. Öğretmekten asla yorulmayan, her öğrencisinde farklı bir cevher gören ender insanlardandı.
Sevenlerinden Son Selam
Cenaze töreni... Orada bulunanlar için unutulması mümkün olmayan anlardan biriydi. Her biri farklı hayatlar süren, farklı başarılara imza atmış insanlar, aynı hüzünle bir araya gelmişti. Kimi gözyaşlarını tutamıyor, kimi içine atıyordu acısını. Hepsinin ortak noktası: Şüheyla Hoca'nın hayatlarına kattığı o paha biçilmez değerlerdi.
İnsan düşünmeden edemiyor - böyle insanlar bir kez geliyor dünyaya, değil mi? Geride bıraktıklarıyla yaşıyorlar sonra. Şüheyla Hanım da öyle yapacak. Öğrettikleriyle, dokunduğu hayatlarla, bıraktığı iyiliklerle...
Sevenleri ve ailesine başsağlığı diliyoruz. Mekanı cennet olsun, nur içinde yatsın. İyi ki gelmişti bu dünyaya, iyi ki öğretmişti.
