İstanbul’un göbeğinde, o her zamanki koşuşturmacanın ortasında, siyasetin sert rüzgarları aniden esti. CHP’nin İl Başkanlığı binasının önü, bugün sıradan bir gün olmaktan çıkıp, gerilimin sahnesine dönüştü. Her şey, parti içerisinden bir grup üyenin, ‘kayyum’ atanmasını protesto etmek için bir araya gelmek istemesiyle başladı. Ama işler hiç de planlandığı gibi gitmedi.
Polis, nereden çıktığı belli olmayan bir refleksle, adeta bir set gibi binanın önünü kapatıverdi. “Toplanma izniniz yok” uyarısı, o soğuk ve resmi tonuyla havada asılı kaldı. İnsanlar bir araya gelmek isterken, bir anda kendilerini ayrıştırılmış buldular. Caddede bir anda birbirine karışan sesler, sloganlar ve sirensler... Kimileri için bu, demokratik bir hakkın ifadesiydi; diğerleri içinse kamu düzenine yönelik bir tehdit.
O anları yaşayan bir parti çalışanı, “Sadece fikrimizi söylemek istedik, ama sanki suç işliyormuşuz gibi davranıldı” diyor, sesindeki o buruk tonla. Polis tarafı ise olayı ‘kanuna uygun müdahale’ olarak nitelendiriyor. Tarafların anlatımı farklı, ama ortada olan bir gerilim var. Göz göre göre gelişen bu sert diyalog, aslında günümüz siyasi ikliminin de bir yansıması değil mi sizce?
Ortam bir süre sonra yatıştı, evet. Kalabalık dağıldı, polis bariyerleri kalktı. Ama o birkaç dakikanın yarattığı etki, belleklerden kolay kolay silinmeyecek gibi. Siyaset, bazen sokakta, böyle beklenmedik sahnelerle kendini gösteriyor işte. İstanbul’da gün normale döndü, ama sorular havada kaldı: Sınırlar nerede başlar, nerede biter? İfade özgürlüğü ile kamu düzeni arasındaki o ince çizgi, tam olarak nereden geçer?
Bu arada, olay yerinde fiziki bir çatışma ya da gözaltı yaşanmadı. Gerginlik daha çok sözlü bir tartışma ve karşılıklı restleşme havasında geçti. Ama o görüntüler, sosyal medyada hızla yayılarak, siyasi kamplaşmanın bir kez daha ne kadar derin olduğunu hatırlattı herkese.
